وضع كرده، و از اين رو، بهترين كار و محبوب‌ترين عمل، و برترين وسيله تقرب به آفريدگار جهان، و معراج اهل ايمان است.

نماز، شيطان را از انسانْ دور مى‌گرداند، از سرمستى و طغيانْ پيشگيرى مى‌كند، خودْ بزرگ‌بينى و انواع رذايل اخلاقى و عملى را مى‌زدايد، گناهان را پاك مى‌كند، و جان را پاكيزه مى‌سازد.

نماز، چهره باطنى انسان را زيبا و دل را نورانى مى‌كند، و موجب آسودگى بدن و آرامش جان، و نيز سبب فرود آمدن رحمت الهى مى‌گردد.

نماز، چراغ اهل آسمان، مايه سنگين شدن ترازوى عمل، و وسيله جلب خشنودى آفريدگار جهان است.

نماز، كليد دستيابى به همه خوبى‌هاست. با نماز، هر دو جهاد اصغر و اكبر، به پيروزى مى‌رسند، نگرانى‌ها از دلْ زدوده مى‌شوند، و بدى‌ها به نيكى‌ها تبديل مى‌شود.

نماز، راه روشنى است كه انبياى الهى براى رسيدن به بهشت جاويد، به انسان نشان داده‌اند، و سرانجام نماز، نور چشم خاتم پيامبران و آخرين سفارش ايشان است.

پيامبر صلى الله عليه و آله در آخرين لحظات زندگى، مكرر مى‌فرمود: «نماز، نماز، نماز!» تا جان به جان آفرين تسليم كرد.[1]

نقش نماز در تكامل انسان‌

ويژگى‌هايى كه براى نماز برشمرديم، به روشنى نشان مى‌دهند كه اين عبادت، بيش از هر عبادت ديگر، در تكامل انسان و سعادت دنيا و آخرت او، نقش دارد. براى توضيح اين مطلب، ابتدا اشاره‌اى داريم به نقش عبادت خدا در تكامل انسان، و سپس بيان اين مطلب كه چگونه نماز، بيش از هر عبادتى ديگر، در اين عرصه، نقش آفرين است.

[1]. ر. ك: ص 89( فصل دوم: ويژگى‌هاى نماز) و ص 123( فصل سوم: حكمت نماز).