3. نقد

در صورتى كه پس از تنظيم ثانوى، نقصى مشاهده شود، مجدّداً پژوهشگرِ همكار، براى رفع آن، اقدام خواهد كرد.[1] در غير اين صورت، حاصلِ كار، براى نقد و ارزيابى به يك يا دو كارشناس، ارائه و متن، طبق آيين‌نامه خاصّى، نقد مى‌گردد و پس از نقد متن، اگر ضرورت داشته باشد، اصلاحاتى انجام مى‌گيرد.

4. مصدريابى (تخريج) و انتخاب متون‌

يكى از مراحل مهمّ تدوين متون روايى در اين پژوهشكده، تخريج يا مصدريابى (منبع‌يابى) متون روايى است. در اين مرحله، پژوهشگر ديگرى از طريق برنامه‌هاى نرم‌افزارى، براى يافتن مصادر (منابع)، جستجو مى‌كند. سپس، جامع‌ترين، استوارترين و كهن‌ترين مصدر را انتخاب مى‌نمايد و نشانى مصادر يافت شده را بر اساس ميزان اعتبار آنها، تنظيم مى‌كند و اگر متن قوى‌ترى يافت شد، جايگزين متن اصلى مى‌گردد و گزارش‌هاى مكرّر را، جز در موارد ذيل، حذف مى‌نمايد:

الف- وجود نكته مهمّى در متن جديد؛

ب- تفاوت لفظى در متونى (نصوصى) كه از طريق شيعه و اهل سنّت، نقل شده‌اند؛

ج- نياز به تكرار گزارش (روايت) در چند باب، مشروط به اين كه متن آن، كوتاه باشد.

در غير اين موارد، روايات مكرّر، حذف مى‌شوند و نشانى آنها، طبق آيين‌نامه، در پانوشت، افزوده مى‌شود.

[1]. اين اقدام، ممكن است بارها تكرار شود.