4. بررسى موارد كاربرد «تنزيل» و «انزال» در قرآن نشان مى‌دهد كه نظر طرفداران ديدگاه دفعى و تدريجى (اختصاص كاربرد انزال به نزول دفعى و تنزيل به نزول تدريجى) پذيرفتنى نيست؛ زيرا گاه اين دو تعبير، از جمله در آيه‌ «وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ لا نُزِّلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً واحِدَةً؛[1] كسانى كه كافر شدند، گفتند: چرا قرآن، يكباره بر او نازل نمى‌شود؟»، به جاى هم به كار رفته‌اند.[2]

5. رواياتى كه براى اثبات ديدگاه پيشين به كار رفته‌اند، خبر واحدند و خبر واحد موجب علم نمى‌شود، در حالى كه شمار بيشترى از روايات كه مشهورترند، با ديدگاه نزول تدريجى همسويند.[3]

6. خداوند در آيه 185 بقره از نزول قرآن در اين ماه خبر داده است‌ «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ». اگر قرآن به بيت المعمور در آسمان چهارم نازل شده باشد فايده چنين نزولى كه مردم از آن بى‌بهره بوده‌اند چيست؟ افزون بر اين، يادكرد خدا از نزول قرآن در اين ماه، براى بزرگداشت ماه رمضان است؛ نزول بر بيت‌معمور طبق نظريه نزول بر بيت‌معمور بى‌آن كه بر پيامبر نازل شده و به مردم برسد، چه بزرگداشتى براى ماه رمضان دارد؟[4]

7. اگر همه قرآن به صورت دفعى در آغاز بعثت نازل شده باشد، بسيارى از خطاب‌هاى الهى در قرآن كريم عبث و غير عقلايى مى‌نمايند؛ زيرا آنها به كسانى خطاب شده‌اند كه در وقت خطاب حاضر نبوده‌اند و كسانى به سبب كارى سرزنش شده‌اند كه هنوز آن كار را نكرده‌اند.[5]

[1]. فرقان: آيه 32. نيز، ر. ك: بقره: آيه 22 و 164؛ آل عمران: آيه 93؛ انعام: آيه 99 و 114؛ اسرا: آيه 95؛ ابراهيم: آيه 32؛ رعد: آيه 17.

[2].« كاوشى نو در چگونگى نزول قرآن»، على اصغر ناصحيان، علوم و معارف قرآن: شماره 5، ص 48- 50.

[3]. رسائل المرتضى: ج 1 ص 403؛ التمهيد فى علوم القرآن: ج 1 ص 150.

[4].« كاوشى نو در چگونگى نزول قرآن»، على اصغر ناصحيان، علوم و معارف قرآن: شماره 5، ص 70.

[5].« پژوهشى درباره آغاز نزول قرآن»، جعفر نكونام، صحيفه مبين: شماره 26( بهار 1380)، ص 58.