پاسخ‌هاى مثبت بين طرفين، نوعى پاداش محسوب شده، باعث تقويت رابطه و نهايتاً ايجاد خُلق مثبت مى‌گردد. عوامل روابط اجتماعى، احتمالًا از مهم‌ترين عوامل شادكامى و ديگر جنبه‌هاى سلامتاست. بودن با دوستان و كسانى كه دوستشان داريم، باعث ايجاد خُلق مثبت مى‌شود. اين عامل- كه منبع اصلى وقايع مثبت زندگى است-، براى فعّاليت درمانى خوشايند انتخاب مى‌شود.[1] امّا آيا هر رابطه اجتماعى‌اى باعث نشاط مى‌گردد؟

امروزه، در روابط اجتماعى، شاهد پديده‌اى با عنوان «مجاورت بدون صميميت» هستيم. انسان‌ها در كنار يكديگرند؛ امّا محبّت و صميميتى در ميان آنان وجود ندارد.

انس با ديگران، يكى از نيازهاى جدّى بشر است. ما نه براى تأمين نيازهاى مادّى زندگى، بلكه براى تأمين نيازهاى عاطفى‌مان، نياز به انس گرفتن با ديگران داريم. بنا بر اين، انس و صميميت، يكى از عوامل مهم در رضامندى و شادكامى است.[2]

ب. بهداشت‌

مسواك زدن، گرفتن شارب، از بين بردن موهاى زايد بدن و شُستن سر با خَطْمى، از مواردى است كه در اين حوزه روايى، جاى گرفته است. امام صادق (ع) آن گاه كه درصدد بيان بخشى از عوامل نشاط بر مى‌آيد، به مواردى از بهداشت فردى اشاره مى‌فرمايد.

1. مسواك زدن‌

دين مبين اسلام، اهمّيت فراوانى براى حوزه بهداشت، قائل شده است‌

[1]. روان‌شناسى شادى، ص 341.

[2]. رضايت از زندگى، ص 187.