اى عيسى! با كارهاى نيكو، مرا شاد گردان، چرا كه خشنودى من در گرو آن كارهاست.

قرآن‌

همان‌گونه كه در مقاله نشاط، قرآن، مايه ايجاد نشاط دانسته شده است، در اين جا نيز، قرآن، يكى از بارزترين مصاديق شادى‌هاى معنوى است. در دعايى از پيامبر (ص) در اين باره، آمده است:

اللهمَّ نَوِّرْ بِكتَابك بَصَرِى وَ اشْرَحْ بِهِ صَدْرِى وَ فَرِّحْ بِهِ قَلْبِى.[1]

بار خدايا! ديدگانم را به قرآنت، روشن گردان و سينه‌ام را با آن، گشاده كن و دلم را به آن، شاد فرما.

شادى مؤمنانه‌

روايات بى‌شمارى، مؤمنان را به شادى در جهت سيره و اهداف معصومان (عليهم السلام)، فرا مى‌خواند. از امام رضا (ع) نقل شده كه به ابن شَبيب فرمود:

يا ابْنَ شَبِيبٍ! إِنْ سَرَّك أَنْ تَكونَ مَعَنَا فِى الدَّرَجَاتِ الْعُلَى مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَيك بِوَلَايتِنَا فَلَوْ أَنَّ رَجُلًا أَحَبَّ حَجَراً لَحَشَرَهُ اللهُ مَعَهُ يوْمَ الْقِيامَةِ.[2]

اى پسر شَبيب! اگر مى‌خواهى با ما در درجات بلند بهشت باشى، براى حزن ما، محزون باش و براى شادى ما، شاد باش و ملازم ولايت ما باش و اگر مردى، سنگى را] هم‌] دوست داشته باشد، خدا، در روز قيامت، او را با آن سنگ، محشور مى‌كند.

[1]. الكافى، ج 2، ص 577.

[2]. وسائل الشيعة، ج 14، ص 503.