د. پيامدهاى معنوى‌

بخش ديگرى از پيامدهاى سستى، پيامدهاى معنوى‌اند. در احاديث اين بخش نيز موارد متفاوتى بيان شده كه بايد از يكديگر تفكيك شده، طبقه‌بندى شوند. موارد زير، از جمله اين پيامدهاست:

1. دست نيافتن به پاداش الهى‌

كار و تلاش، زمينه‌ساز دريافت پاداش است؛ امّا سستى، كسالت و رخوت، مسير دريافت پاداش را تغيير مى‌دهد. امام على (ع) مى‌فرمايد:

بالعمل يحصل الثواب لا بالكسل.[1]

با كار، پاداش به دست مى‌آيد، نه با سستى.

سستى و تنبلى، دشمن كار است. امام صادق (ع) مى‌فرمايد:

عَدُوُّ الْعَمَلِ الْكسَلُ.[2]

دشمن كار، سستى است.

براى رسيدن به پاداش الهى، بايد تلاش كرد؛ چرا كه: بهشت را به بها مى‌دهند، نه به بهانه.

2. ناتوانى در انجام دادن دستورهاى الهى‌

سستى در انجام دادن امور دنيوى، به مراتب، سستى شديدترى را در انجام دادن امور اخروى براى فرد به دنبال خواهد داشت و نشاط در امور دنيوى، زمينه‌اى براى نشاط داشتن در به انجام رساندن امور آخرتى است.

[1]. غرر الحكم، ح 4295.

[2]. الكافى، ج 5، ص 85، ح 1.