بار خدايا! در روز چهارشنبه، چهار چيز را برايم بر آور: [نيرو و] توانم را در پيروى از خود، و نشاطم را در پرستش خود، قرار ده.

امام سجّاد (ع) مى‌فرمايد:

اللّهم ربّ العالمين و أحكم الحاكمين و أرحم الراحمين، أسئلك من الشهادة أقسطها و من العبادة أنشطها و من الزيادة أبسطها.[1]

اى خداوند پروردگار جهانيان و راسخ‌ترينِ حاكمان و مهربان‌ترينِ مهربانان! عادل‌ترين گواهى دادن و بانشاطترين عبادت و گسترده‌ترين افزونى را از تو مى‌خواهم.

در اين گونه احاديث، نشاط، معطوف به عبادت است و ائمّه معصوم (عليهم السلام) براى عبادت در درگاه پروردگار، طلب نشاط نموده‌اند.

1. شب زنده‌دارى‌

جايگاه ديگر نشاط- كه زيرمجموعه نشاط در عبادت است-، نشاط در شب زنده‌دارى است. نشاط كه زمينه‌ساز و وسيله‌اى براى تقرّب به خداوند متعال است، آن گاه در جايگاه خود به كار گرفته شده است كه انسان، بخشى از شب را در راز و نياز و عبادت پروردگار، صبح كند. رسول اكرم (ص) مى‌فرمايد:

إنّ فى حبّ أهل بيتى عشرون خصلة عشر منها فى الدنيا و عشر منها فى الآخرة أمّا اللّتى فى الدنيا ... النشاط فى قيام اللّيل.[2]

همانا در دوستى با اهل بيت من، بيست ويژگى است كه ده ويژگى از آن، در دنيا و ده ويژگى از آن، در آخرتْ ظاهر مى‌شود. امّا از

[1]. بحار الأنوار، ج 94، ص 155، ح 22.

[2]. الخصال، ج 2، ص 515، ح 1.