مقدار خواب است. بر اساس آنچه در متون دينى به آن تصريح شده است، ميزان خواب هر فرد مى‌تواند در نورانيت يا قساوت قلب او مؤثر باشد، يا موجبات تقرب او به خداوند يا دورى او از خداوند را فراهم آورد. اين امر ضرورت توجه به ايجاد عادتى صحيح درباره خواب و استراحت را مى‌رساند؛ زيرا در صورت بى‌توجهى يا عدم پايبندى به رفتار صحيح در ارتباط با خواب و استراحت خود، سلامت جسمى و روحى و روانى خويش را به خطر انداخته‌ايم و به خود زيان وارد كرده‌ايم؛ و اين با آنچه از نظر اخلاقى در ارتباط با بدن خويش به آن مكلف هستيم منافات خواهد داشت. پيامبر خدا (ص) درباره اوقات خواب مى‌فرمايد:

النوم من أول النهار خرق، و القائلة نعمة، و النوم بعد العصر حمق، و بين العشاءين يحرم الرزق:[1]

خواب در اول روز ناتوانى است، قبل از ظهر نعمت است، بعد از فرارسيدن عصر حماقت است و بين مغرب و عشا موجب محروميت از روزى مى‌شود.

امام صادق (ع) تأثير خواب زياد در انسان را اين‌گونه بيان مى‌دارد:

إن الله عز و جل يبغض كثرة النوم و كثرة الفراغ.[2]

خداوند، بسيار خوابيدن و بيكارى زياد را مبغوض مى‌دارد.

ايشان مى‌فرمايد:

كثرة النوم مذهبة للدين و الدنيا.[3]

خواب زياد، دين و دنيا را مى‌برد.

4. كنترل گوش‌

امام سجاد درباره گوش و حق آن بر صاحبش مى‌فرمايد:

وأما حق السمع فتنزيهه عن أن تجعله طريقا إلى قلبك إلا لفوهة كريمة

[1]. مستدرك سفينة البحار: ج 1 ص 192.

[2]. الكافى: ج 5 ص 84 ح 1.

[3]. بحار الانوار: ج 73 ص 180 ح 9.