و برخى از مراتب، ويژه مفسّران و راسخان در علم؛ ولى فهم برخى از لايه‌هاى عميق قرآن، ويژه پيامبر صلى الله عليه و آله و خاندان رسالت است.

به سخن ديگر، قرآن، عهده‌دار ترسيم خطوط اصلى و كلّى دين است، و سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام، عهده‌دار بيان حدود جزئيات دين. از اين رو، دين‌شناسى به مفهوم كامل آن، تنها در پرتو هدايت قرآن و سنت در كنار هم امكان‌پذير است و در محدوده مبانى اعتقادى و برنامه‌هاى عملى دين- كه برآيند نهايى معارف قرآنى است- كتاب و سنّت، پيوندى ناگسستنى دارند.

بنا بر اين، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و اهل بيت او نه تنها شيوه تفسير قرآن را- چنان كه توضيح خواهيم داد- آموزش مى‌دهند، بلكه در استنتاج نهايى معارف اين كتاب آسمانى، نقش كليدى دارند.

عرصه‌هاى نقش‌آفرينى سنّت در معرفت دينى‌

با عنايت به آنچه گذشت، مى‌توانيم برجسته‌ترين موارد نقش‌آفرينى سنّت را در خدمت به قرآن و معارف حياتبخش اسلام، در اين عرصه‌ها خلاصه كنيم:

1. آموزش شيوه تفسير قرآن؛[1] 2. بيان موارد تقييد، تخصيص و نسخ برخى آيات قرآن؛

3. بيان تفاصيل احكام قرآن؛

4. بيان احكام اسلام در حوزه سكوت قرآن بحسب ظاهر؛

[1]. ر. ك: ص 101( فصل چهارم/ آموزش روش تفسير قرآن).