پيش‌گفتار

قرآن كريم، كامل‌ترين كتاب آسمانى و جامع‌ترين ره‌نمودهاى پديدآورنده جهان هستى، در جهت رشد و بالندگى انسان و ساختن جامعه نمونه انسانى است، و پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و اهل بيتِ او، بهترين و شايسته‌ترين شارحان و مفسّران، و آموزگاران تفسير اين منشور هدايت اند.

از اين مفسّرانِ بزرگ راستين، ميراث گران‌بهايى در زمينه تفسير قرآن بر جاى مانده و تاكنون كتاب‌هاى بسيارى در گردآورى آنها نگارش يافته است؛ ولى بايد پذيرفت كه آموزه‌هاى اهل بيت عليهم السلام در تفسير قرآن، هنوز آن گونه كه شايسته است، شناخته نشده و مورد بهره‌بردارى قرار نگرفته است.

بررسى اجمالى ميراث تفسيرى اهل بيت عليهم السلام‌[1] نشان مى‌دهد كه آنچه تا كنون در منابع تفسيرى از آموزه‌هاى آنان آمده، تنها بخش كوچكى از اين ميراث گران‌بهاست و هنوز در ميان نوشتارهاى تفسير، جاى «تفسير جامع روايى» خالى است؛ زيرا تنها جمع‌آورى شمارى از

[1]. ر. ك: فصل چهارم و پنجم.