امروز آن، سرگرم شدند. پس، از دنيا ميراندند آنچه را كه ترسيدند آنان را بميراند، و رها كردند از دنيا آنچه را كه دانستند به زودى تركشان خواهد كرد، و آنچه [از دنيا] را كه ديگران بسيار شمردند، اندك ديدند و رسيدن به آن را از كف دادن [آخرت‌] دانستند. با آنچه مردم آشتى كردند، دشمنى ورزيدند، و با آنچه مردم [دنياپرست،] دشمن شدند، آشتى كردند. قرآن، به واسطه آنان، دانسته مى‌شود، و آنان به كتاب خدا آگاه اند. قرآن به وسيله آنان برپاست، و آنان به كتاب خدا استوارند. به بالاتر از آنچه اميدوارند، چشم نمى‌دوزند، و از بالاتر از آنچه مى‌ترسند، ترس ندارند.

مى‌توان گفت: مراد از «قيام قرآن به وسيله اولياى الهى» كه در اين سخن نورانى آمده، قيام احكام قرآن است، بدين معنا كه استنتاج نهايى احكام قرآن، تنها از طريق اولياى الهى (يعنى خاندان رسالت) امكان‌پذير است.

چهار. سطح حقايق قرآنى‌

بالاترين سطح معارف كتاب‌هاى آسمانى، حقايق آنهاست‌[1] كه اين مرتبه از معرفت، اختصاص به انبياى الهى دارد: «و الحقائق للأنبياء».[2] قرآن- كه مهم‌ترين كتاب آسمانى است-، علاوه بر عبارات و

[1]. ر. ك: ص 99( فصل سوم/ عرصه‌هاى نقش‌آفرينى سنّت در معرفت دينى) و ص 109( فصل چهارم/ تفسير باطن قرآن) و ص 122( فصل پنجم/ تفسير شهودى).

[2]. بحار الأنوار: ج 75 ص 278.