باطل، از پيش رو و از پشت سر آن، به سويش نمى‌آيد. وحى [نامه‌اى‌] است از حكيمى ستوده».

پيام روشن «همتايىِ اهل بيت با قرآن» در حديث ثقلين، عصمت اهل بيت عليهم السلام است؛ زيرا:

اوّلًا فرمان پيامبر صلى الله عليه و آله در باره تمسّك به اهل بيت در كنار قرآن، به معناى وجوب اطاعت از آنان است و اگر اهل بيت مانند قرآن از خطا مصون نباشند، وجوب فرمانبرى از آنان غير قابل توجيه است.

امام على عليه السلام در تبيين اين برهان و در باره وجوب اطاعت از اولى الأمر (اختيارداران) مى‌فرمايد:

إنَّما أمَرَ بِطاعَةِ أولى الأمرِ[1] لأنَّهُم مَعصومونَ مُطَهَّرونَ، لا يَأمرونَ بِمَعصِيَةٍ.[2]

به فرمانبرى از اولى الأمر دستور داده شده است، به اين جهت كه آنان [از گناه و خطا] مبرّايند و پاك‌اند و به گناه، دستور نمى‌دهند.

ثانياً عدم مصونيت اهل بيت از خطا، پيوستگى آنان با قرآن را مخدوش مى‌سازد، در حالى كه حديث ثقلين، با صراحت، پيوستگى و جداناپذيرى قرآن و اهل بيت را اعلام نموده است. شيخ مفيد قدس سره در اين باره مى‌گويد:

و ذلك موجب لعصمتهم من الآثام و مانع من تعلّق السهو بهم و النسيان؛ إذ لو وقع منهم عصيان أو سهو فى الأحكام لفارقوا به القرآن فيما ضمّنه البرهان.[3]

اين، موجب پاكى آنان از گناه و مانع از دچار شدن آنها به غفلت و فراموشى است؛ زيرا اگر از آنان نافرمانى سر بزند و يا در احكام، سهو كنند، از قرآن، در چيزى كه برهان، آن را اثبات كرده است (عصمت)، جدا شده‌اند.

[1]. اشاره است به آيه‌« أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ»( نساء: آيه 59).

[2]. الخصال: ص 139 ح 158، علل الشرائع: ص 123 ح 1.

[3]. المسائل الجاروديّة: ص 42.