فُجُورَها وَ تَقْواها؛[1] سپس پليدى و پرهيزكارى اش راى به آن الهام كرد». پس اعتقاد به منجى جهانى، آرزويى خام نيست؛ بلكه اميدى برآمده از نگاه الهى به نظام آفرينش است.

از سوى ديگر، پژوهش‌ها نشان دادند كه باور به منجى موعود در همه اديان الهى وجود داشته است. طبيعى است كه اين اعتقاد شادى‌بخش و اميدآفرين به آيين‌هاى غير الهى نيز نفوذ كند و آنها هم در پى ترويج آن باشند.

پس از اين مقدمه كوتاه به معرّفى نام‌هاى منجى موعود در اديان مى‌پردازيم.

آيين‌هاى متفاوت، منجى موعودشان را گاهى با نام خاص معرّفى كرده‌اند و گاهى تنها ويژگى‌ها و صفات بارز و محورى او را بر شمرده‌اند. براى مثال عناوينى چون «مسيح» يا «سرور بزرگ» يا «ويشنو» به معناى «نجات‌دهنده» اوصاف منجى موعود را بيان مى‌كند.

برخى از اين اوصاف و القاب، شباهت‌هاى فراوانى با ويژگى‌هاى موعود در تفكر اسلامى و بويژه شيعى دارند و اين شاهد ديگرى بر وجود همان فطرت انسانى است كه در آغاز اين نوشتار، از آن سخن گفتيم.

اكنون فهرستوار، نام منجى موعود را در اديان الهى و غير الهى باز مى‌گوييم.

1. يهوديت و مسيحيت‌

مسيح يا ماشيح.[2]

پسر انسان.[3]

سرورِ بزرگِ ميكائيلى.[4]

[1]. شمس: آيه 8.

[2]. مزامير 18: 50؛ يوحنا: 3: 28.

[3]. متى 24: 27، 30، 37، 45؛ لوقا 12: 40 و با همين مضمون لوقا 21: 27، 36؛ مكاشفه يوحنا 14: 14.

[4]. دانيال 12: 1.