5. گستره جهانى حكومت.[1]

6. فراوانى نعمت.[2]

7. به ارث رسيدن زمين به صالحان تا قيامت.[3]

8. تحقّق امنيت در جهان (هم‌زيستى مسالمت‌آميز مردمان و حتّى حيوانات).[4]

9. عدالت قضايى.[5]

10. پايان شرك و گناه.[6]

ك. آكنده شدن جهان از معرفت الهى.[7]

ل. پرستش خدا در تمام جهان.[8]

م. بازگشت حضرت عيسى.[9]

[1]. ر. ك: ج 9 ص 253( بخش دوازدهم/ فصل سوم/ فراگير شدن حكومت اسلامى).

[2]. ر. ك: ج 9 ص 337( بخش دوازدهم/ فصل چهارم/ نقش بركات الهى در توسعه اجتماعى).

[3]. ر. ك: ج 2 ص 75( بخش يكم/ فصل پنجم/ اشارات‌هاى و بشارت‌هاى قرآن)

[4]. ر. ك: ج 9 ص 321( بخش دوازدهم/ فصل چهارم/ گسترش امنيت). از امام حسن عليه السلام نيز نقل شده است:« تَصطَلِحُ فى مُلكِهِ السِّباعُ، وتُخرِجُ الأَرض نَبتَها، وتُنزِلُ السَّماءُ بَرَكَتَها، وتَظهَرُ لَهُ الكُنوزُ، يَملِكُ ما بَينَ الخافِقَينِ أربَعينَ عاماً، فَطوبى‌ لِمَن أدرَكَ أيّامَهُ، وسَمِعَ كَلامَهُ؛ در فرمان‌روايى او درندگان با هم در صلح و صفا به سر مى‌برند. و زمين گياهش را بيرون مى‌دهد و آسمان بركتش را فرو مى‌فرستد و گنج‌هاى نهان برايش پديدار مى‌شوند، ميانه دو افق‌[ شرق و غرب‌] را چهل سال در اختيار دارد. خوشا به حال كسى‌كه روزگار او را دريابد و سخن او را بشنود»( ر. ك: ج 9 ص 199 ح 1756« الإحتجاج»).

[5]. ر. ك: ج 9 ص 385( بخش دوازدهم/ فصل ششم: سياست‌هاى قضاى).

[6]. ر. ك: ج 9 ص 233( بخش دوازدهم/ فصل سوم: سياست‌هاى فرهنگى).

[7]. ر. ك: ج 9 ص 233( بخش دوازدهم/ فصل سوم: سياست‌هاى فرهنگى).

[8]. ر. ك: ج 9 ص 137( بخش دوازدهم/ فصل يكم: بنيادهاى سيره حكومتى امام مهدى عليه السلام).

[9]. ر. ك: ج 9 ص 7( بخش يازدهم/ فصل پنجم/ فرود آمدن عيسى). در روايات اسلامى نيز بارها بر بازگشت حضرت عيسى عليه السلام پس از زمان ظهور امام زمان عليه السلام در آخرالزمان تأكيد شده است. در روايتى از پيامبر اكرم نقل شده است:« كَيفَ أنتُم إذا نَزَلَ ابنُ مَريَمَ فيكُم، وإمامُكُم مِنكُم؟ چگونه هستيد هنگامى كه فرزند مريم ميانتان فرود مى‌آيد، در حالى كه امامتان از خودتان است؟»( ر. ك: ج 9 ص 7 ح 1672« صحيح بخارى»). همچنين در صحيح مسلم در باره برگشتن حضرت عيسى از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت شده است:« والذى نفسى بيده، ليوشكن أن ينزل فيكم ابن مريم حَكَماً مُقسِطاً، وإمام الناس يومئذٍ رجل صالح فإذا كبّر لصلاة الصبح وتهيأ للصلاة نزل عيسى بن مريم، فإذا رآه عرفه، فيرجع يمشى القهقرى ليتقدم عيسى بن مريم عليه السلام، فيضع عيسى عليه السلام يده بين كتفيه، فيقول له: صلّ، فانما اقيمت الصلاة لك، فيصلى عيسى عليه السلام وراءه؛ سوگند به كسى كه جانم در اختيار اوست، نزديك است كه عيسى بن مريم در ميان شما به عنوان داور عادل فرود بيايد، و در آن روز امام مردم، مرد شايسته‌اى است كه وقتى براى نماز صبح تكبير مى‌گويد و آماده نماز مى‌شود، عيسى بن مريم فرود مى‌آيد، و وقتى‌[ امام‌] او را ببيند مى‌شناسد و به عقب بر مى‌گردد تا عيسى بن مريم عليه السلام را جلو بيندازد؛ امّا عيسى عليه السلام دستش را روى شانه ايشان مى‌گذارد و مى‌گويد: نماز[ ت را] بخوان؛ چرا كه نماز براى تو برپا شده است. پس عيسى عليه السلام هم پشت سر او به نماز مى‌ايستد( صحيح مسلم: ج 1 ص 93، و نيز، ر. ك: همين دانش‌نامه: ج 8 ص 216 ح 1529« ابن ماجه»).