پيش‌گفتار

بدون ترديد، بخشى از موفقيت‌ها و كاميابى‌هاى بشر در گرو تربيت جنسى است؛ چراكه تكامل و تعالى انسان، بسته به تربيت و خودسازى در همه ابعاد وجود اوست و غريزه جنسى يكى از اين ابعاد است. لذا هر مكتبى كه ادعاى تأمين سعادت بشر را دارد، بايد براى غريزه جنسى، برنامه داشته باشد و پاسخ روشنى به آن دهد.

در برخورد با اين بخش از ماهيت انسان، مكاتب مختلف، واكنش‌هاى متفاوتى نشان داده‌اند. برخى مركز ثقل حيات انسان را غريزه جنسى شمردند و در ارضاى اين غريزه، راه افراط را در پيش گرفتند كه منجر به پيدايش بى‌بند و بارى جنسى گرديد. از سوى ديگر، برخى به بهانه تقدّس و تديّن، اين بخش از ماهيت انسان را ناديده گرفتند و حتى سخن گفتن از آن را نادرست دانستند كه موجب پيدايش پديده تبتّل و رهبانيت جنسى در صدر اسلام شد و ممكن است رگه‌هايى از آن، در هر زمانى وجود داشته باشد.

پرسش اساسى اين است كه: اسلام، چه برنامه‌اى براى تربيت جنسى دارد؟ و اين برنامه از چه منطقى پيروى مى‌كند؟ در آموزه‌هاى دينى ما، گزاره‌هاى فراوانى در اين باره وجود دارد و تحقيقات متفاوتى نيز در اين باره انجام شده و هركدام با رويكردى خاص به اين مسئله پرداخته‌اند. ساده‌ترين كار در قلمرو مطالعات دينى، جمع‌آورى آيات و احاديث و ارائه آنها در يك طبقه‌بندى ساده است كه هرچند نيازمند به‌كار بستن روش‌هاى فقه الحديثى است، اما كار چندان پيچيده‌اى نيست. پژوهش عميق‌تر، آن است كه اصول و مبانى آموزه‌ها استخراج شود و سپس مدل مبتنى بر آموزه‌هاى دينى طراحى گردد.

پژوهش حاضر كه به همت جناب حجة الاسلام و المسلمين آقاى دكتر على نقى فقيهى انجام شده است، در صدد است تا با عبور از لايه‌هاى ظاهرى گزاره‌ها، معارف نهفته در عمق آنها را به دست آورده، در قالبى علمى ارائه كند. از نقاط قابل توجه اين پژوهش، يكى گستره متون دينى مورد استفاده و ديگرى اهتمام پژوهشگر به كشف مبانى و اصول و ارائه آنها در