امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد:

لا يحلّ للرّجل أن يصافح المرأة إلّا امرأة يحرم عليه أن يتزوّجها: أخت أو بنت أو عمّة أو خالة أو بنت أخت أو نحوها فأمّا المرأة الّتى يحلّ له أن يتزوّجها فلا يصافحها إلّا من وراء الثّوب و لا يغمز كفّها.[1]

جايز نيست كه مرد، با زن نامحرم دست بدهد؛ امّا دست دادن با زنان محرم، مانند خواهر، دختر، عمّه، خاله، دختر خواهر، و مانند آن، اشكالى ندارد. مصافحه كردن با زنى كه مى‌توان با او ازدواج كرد (نامحرم)، حلال نيست مگر از پشت لباس (مانند دستكش) و بدون فشار دادن.

در حديث ديگرى نيز امام عليه السّلام در پاسخ به اين سؤال كه: «آيا مرد با زن نامحرم، مى‌تواند دست بدهد؟ مى‌فرمايد:

لا إلّا من وراء الثّوب.[2]

نه! مگر از پشت لباس.

دو خواهر محمّد بن ابى عمير (سعيده و منّه) نيز نقل كردند كه بر امام صادق عليه السّلام وارد شدند و سؤال كردند كه: آيا زنى برادر مؤمنش را مى‌تواند عيادت كند؟ امام فرمود: «بلى» گفتند: آيا با او مى‌تواند دست بدهد؟ امام فرمود: «از روى لباس، اشكالى ندارد». يكى از آن دو خواهر، به امام گفت: اين خواهرم با برادر ايمانى‌اش عيادت مى‌كند. امام فرمود: «هنگامى كه به عيادت برادر ايمانى‌ات مى‌روى، لباس رنگين نپوش».[3]

و- مالش مرد به زن‌

مالش به جنس مخالف از روى لباس نيز از نابه‌هنجارى‌هاى جنسى است. در نامه‌اى كه به امام رضا عليه السّلام نوشته شد آمده است كه: مردى، از روى لباس‌هايشان به زنى‌

[1]. الكافى، ج 5، ص 525، ح 1؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 208.

[2]. الكافى، ج 5، ص 525، ح 2؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 207.

[3]. الكافى، ج 5، ص 526، ح 3.