از تصاحب زن خوشش مى‌آيد؛ خون‌سرد و شجاع است؛ خيلى علاقه به پرحرفى ندارد؛ بيش از آن‌كه به امور تشريفاتى بينديشد، به واقعيات زندگى مى‌انديشد؛ حرف‌هاى او نوعا با منطق همراه است و سنجيده‌تر و پخته‌تر سخن مى‌گويد و تصميم مى‌گيرد. بنابراين، انتظار دارد كه مديريت وى در خانه پذيرفته شود، به شخصيتش احترام گذاشته شود و با محبّت و نرمى، با او سخن گفته شود.

2. شناخت حقوق جنسى‌

خداوند متعال باتوجّه به توانمندى‌ها و نيازهاى گوناگون زن و مرد، براى آنان حقوق متقابلى را وضع كرده و آنها را به انجام دادن آن، مكلّف نموده است. آگاهى از اين حقوق براى جوان، زمينه مناسبى را براى ارتقاى سطح زندگى مشترك آنها فراهم مى‌سازد. در متون حديثى، زياد به اين حقوق پرداخته شده است.

از بين حقوق گوناگون زوجين، «حقوق جنسى»، با ازدواج براى هريك از زوجين نسبت به يكديگر پديد مى‌آيد. آگاهى از اين حقوق براى هريك از آنها حائز اهميت است و در پيوند و استحكام زندگى خانوادگى آنها مؤثّر است. آشنايى زوجين با روش‌هاى روان‌شناختى و عاطفى زمينه‌ساز اجراى عملى اين حقوق، در پيشگيرى از اختلاف و بروز تنش در زندگى مشترك آنها، ارتقاى سلامت روانى زوجين، رشد احساس وابستگى بين آنها و استحكام بيشتر زناشويى، تأثير به‌سزايى دارد.

منظور از حقوق جنسى، حق‌هايى است كه پس از ازدواج پديد مى‌آيند و همگى در ارتباط با لذّت جنسى زوجين‌اند. هريك از زوجين در برابر حقوقى كه همسرش دارد، موظّف به انجام دادن فعاليت‌هايى است كه در جهت لذّت جنسى همسرش بايد انجام دهد.

مهم‌ترين و اساسى‌ترين حق جنسى، «تمكين» نسبت به همسر و پرهيز از نشوذ است. هريك از زوجين، احساس نياز مى‌كند كه همسرش براى لذّت او، فعاليت كند و بدون عذر، از آميزش خوددارى ننمايد. اين احساس نياز، حقّى است كه هريك نسبت به ديگرى دارد. اين حق در اصطلاح حقوق فقهى «حق تمكين» نام دارد و