دهد (و از سازش مطلوبى برخوردار نيست)، اضافه كردن يك بچّه به اين جمع، جز بدتر شدن اوضاع (البته معمولا) فايده‌اى نخواهد داشت.

زن و شوهرهايى كه هنوز از تفاهم مطلوبى برخوردار نشده‌اند يا اختلافات آنها به حدّى است كه گاه و بى‌گاه، به فكر جدايى مى‌افتند نيز نبايد به هيچ‌وجه، به اين اميد كه بچّه بيايد، همه‌چيز درست مى‌شود، سرنوشت يك انسان را به بازى بگيرند؛ زيرا در بيشتر مواقع، آمدن بچّه، نه‌تنها تأثيرى ندارد، بلكه كار را هم خراب‌تر مى‌كند؛ چون طرف ناراضى، احساس مى‌كند كه شريك او براى پايبند كردنش، پاى بچّه را وسط كشيده است. آن‌وقت، هم از شريك خود ناراضى مى‌شود، هم از بچّه بى‌گناه خود. درنتيجه، با وجود بچّه يا بچّه‌ها، در پايان، جدايى رخ مى‌دهد و اگر هم اين اتفاق نيفتد و به خاطر فرزندان ادامه بدهند، بازهم زندگى مطلوبى براى زوجين و بچّه‌ها نخواهد بود.

2. معيارهاى انتخاب همسر

از جمله آموزش‌هايى كه در جهت تربيت جنسى جوان بايد به وى داده شود، آگاه‌سازى از معيارهاى گزينش همسر است. با آموزش اين معيارها چه‌بسا زندگى‌ها، پردوام‌تر و مستحكم‌تر شود. بسيارى از پسران و دختران جوان، بدون آگاهى از معيارهاى اساسى، معيارهاى واهى براى خود در نظر مى‌گيرند و پس از ازدواج متوجّه مى‌شوند كه اين معيارها، ملاك خوش‌بختى نيستند؛ امّا متأسفانه خيلى دير شده و اكنون بايد از خواسته خود صرف نظر كنند و طورى خود را تطبيق دهند كه آسيب نبينند، يا اين‌كه بايد بسوزند و بسازند و يا بايد از يكديگر جدا شوند و تازه، فردى را با ويژگى‌هاى مطلوب انتخاب كنند.

در احاديث معصومان عليهم السّلام معيارهاى زير براى انتخاب همسر، مطرح شده‌اند: