نيز فرمود:

المولود فى أمّتى أحبّ إلىّ ممّا طلعت عليه الشّمس.[1]

فرزندى كه در امّت من به دنيا مى‌آيد، نزد من محبوب‌تر است از هرآنچه كه خورشيد بر آن طلوع مى‌كند.

همچنين فرمود:

اطلبوا الولد و التمسّوه فإنّه قرّة العين و ريحانة القلب و إيّاكم و العجز و العقر.[2]

فرزند را طلب كنيد و به دنبال آن برويد كه فرزند، مايه روشنى چشم و خشنودى دل است و از ناتوانى و تمايل به بى‌فرزندى، خوددارى كنيد.

طبق اين روايت، داشتن فرزند، امر مهمى است كه نبايد نسبت به آن بى‌توجّهى كرد يا از آن خوددارى كرد. البته تعداد فرزندان، بسته به شرايط زمانى، ممكن است كه متفاوت باشد؛ امّا اصل مسئله، امرى لازم و ضرورى است؛ چراكه بدون آن، نظام طبيعت مختل مى‌شود و اين، امرى نامطلوب است. لذا در روايات فراوانى، علّت تحريم زنا، لواط، مساحقه، استمناء و ... نزديكى با حيوانات تباه شدن انسان معرّفى شده است. امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد:

حرمة الدّبر أعظم من حرمة الفرج و أنّ اللّه أهلك أمّة لحرمة الدّبر و لم يهلك أحدا لحرمة الفرج.[3]

گناه لواط، از گناه زنا بزرگ‌تر است؛ زيرا خداوند امّتى را به خاطر لواط هلاك كرد، ولى به خاطر زنا، اين كار را نكرد.

همچنين امام صادق عليه السّلام در پاسخ فردى كه در مورد علّت تحريم لواط و مساحقه پرسيده بود، چنين بيان كرده است:

لما فى إتيان الذّكران للذّكران و الإناث للإناث من انقطاع النّسل و فساد التّدبير و خراب الدّنيا.[4]

[1]. كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 158؛ الخصال، ص 288.

[2]. مكارم الأخلاق، ص 224.

[3]. وسائل الشيعة، ج 20، ص 329.

[4]. همان، ص 331.