جوان، به همين‌گونه پاسخ داد. پس از گفتگو بين رسول اكرم و آن جوان، حضرت، دست بر سينه او نهاد و فرمود: «خداوندا! قلب او را از گناه، پاك گردان و گناهانش را ببخش و او را از زنا، نگهدارى نما!». در اثر اين رفتار، از آن پس، ناپسندترين كارها نزد آن جوان، زنا بود.[1]

اين شيوه برخورد پيامبر صلّى اللّه عليه و اله حاوى چند نكته بود:

1. جوان را طرد نكرد؛ بلكه با مهربانى، با او صحبت كرد.

2. او را ملامت و تقبيح نكرد؛ بلكه طورى با او رفتار نمود كه به نياز او آگاهى دارد.

3. با استدلال و منطق، به شيوه‌اى كه براى آن جوان، پسنديده و راضى‌كننده بود، بحث كرد. ممكن است كه نياز باشد، براى هر جوانى، شيوه استدلال را عوض كرد.

مهم، اصل مطلب، يعنى استدلال كردن است.

4. جوان را متوجّه خداوند ساخت و حسّ دينى و مذهبى را از طريق دعا كردن، در او بيدار ساخت.

5. يك شيوه مهم مقابله با نفس را كه دعا و درخواست از خداوند است- به جوان آموخت.

6. جوان را به مرحله‌اى رساند كه خود او از اين عمل، بيزار شود، نه اين‌كه از ترس سرزنش و تنبيه، از آن خوددارى كند.

بنابراين، والدين بايد متوجّه باشند كه اين، نكته‌اى بسيار ظريف و حسّاس است و بايد با نهايت دقّت و ظرافت، با نوجوانان برخورد كنند كه نه آنها را طرد كنند و نه از خانه و كاشانه، دل‌سرد و دل‌زده سازند؛ بلكه سطح شعور و آگاهى آنها را بالا ببرند تا خودشان زشتى و درستى اعمال را بشناسند و از زشتى، متنفّر و به زيبايى، متمايل شوند.

[1]. كنترل رابطه جنسى، ص 29.