چشم‌چرانى، زمينه بى‌عفّتى و روابط نامشروع را فراهم مى‌سازد؛ ازاين‌رو، خداوند در آيه ياد شده، بلافاصله پس از امر به خوددارى از چشم‌چرانى، به حفظ دامن از آلودگى دستور مى‌دهد و اين، نشانه آن است كه چشم‌چرانى، با آلودگى دامن، مرتبط است. در حقيقت، چشم‌چرانى، رفتار انحرافى جنسى است كه انحرافات جنسى ديگر را باعث مى‌گردد.

در احاديث، رابطه نگاه پى‌درپى با تحريكات شهوانى، به عنوان علّت حرمت نظر، مطرح گرديده است.

امام رضا عليه السّلام در اين زمينه مى‌فرمايد:

حرّم النّظر إلى شعور النّساء المحجوبات بالأزواج و إلى غيرهنّ من النّساء لما فيه من تهييج الرّجال.[1]

خداوند نگاه كردن به موهاى زنان با حجابى كه ازدواج كرده‌اند و غير آنها را از آن جهت حرام كرده است كه نگاه به آنان، باعث تحريك جنسى مردان مى‌شود.

امام صادق عليه السّلام نيز مى‌فرمايد:

النّظر بعد النّظرة تزرع فى القلب الشّهوة و كفى بها لصاحبها فتنة.[2]

نگاه پياپى، شهوت را در قلب مى‌كارد و همين براى در فتنه افتادن بيننده، كافى است.

از پيامبر صلّى اللّه عليه و اله نقل شده كه فرمود:

إيّاكم و فضول النّظر فإنّه يبذر الهوى و يولّد الغفلة.[3]

از نگاه اضافى بپرهيزيد؛ زيرا بذر هوا و هوس را در دل مى‌كارد و موجب غفلت مى‌گردد.

بنابراين، والدين متعهّد، علاوه‌بر اين‌كه بايد دختر خود را مقيّد به حجاب كنند، پسرشان را هم بايد مقيّد كنند كه از نگاه به نامحرم بپرهيزد. همان‌طور كه در حديث‌

[1]. علل الشرائع، ج 2، ص 565؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 194؛ بحار الأنوار، ج 6، ص 103.

[2]. كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 18؛ تحف العقول، ص 305؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 192.

[3]. عدّة الداعى، ص 294؛ بحار الأنوار، ج 72، ص 199.