لَكُمْ آياتِهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ.[1]

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، بايد بردگان و كودكانتان كه به حد بلوغ نرسيده‌اند، در سه وقت از شما اجازه بگيرند: قبل از نماز صبح، در نيم‌روز، هنگامى كه لباس‌هاى خود را بيرون مى‌آوريد و بعد از نماز عشاء؛ اين سه هنگام، زمان خلوت كردن براى شماست. پس از آن، نه بر شما اشكالى وارد است، نه بر آنها كه بر شما وارد شوند و آمد و شد كنند. هنگامى كه كودكان شما بالغ شدند، بايد همانند قبل، اجازه بگيرند. خداوند، اينگونه آيات خود را براى شما آشكار بيان مى‌كند و خداوند، دانا و حكيم است).

خداوند در اين آيه، سه وقتى را كه زمان خلوت كردن زن و شوهر است و احتمالا زياد مقيّد به پوشش نيستند، به عنوان اوقاتى كه ديگران بايد براى ورود اجازه بگيرند، مشخّص كرده‌اند. البته اين وسعت زمانى و بيان اين نكته كه والدين هنگام ظهر، به علّت گرماى زياد، يا به هر دليلى، لباس‌هاى خود را درمى‌آورند، نشان‌دهنده اين نكته است كه والدين، نه‌تنها بايد از انجام دادن عمل جنسى در اين هنگام خوددارى كنند، بلكه از لخت شدن در برابر آنها نيز بايد امتناع كنند. از طرف ديگر، فرزندان، حتّى اعمالى مانند بوسيدن يا در آغوش گرفتن را هم نبايد شاهد باشند؛ زيرا اين اوقات مشخص شده، هميشه زمان‌هاى، هم‌بسترى نيستند؛ بلكه ممكن است در اين اوقات، والدين، روابط تلذّذى از يكديگر داشته باشند و فرزندان نبايد شاهد اين روابط باشند.

البته بيان اين اوقات، به معناى حرمت زمانى اين اوقات و آزاد بودن اوقات ديگر (حتّى اگر در آن اوقات، اعمالى انجام شود و در اوقات ديگر، روابطى بين والدين باشد) نيست؛ بلكه مراد اين است كه در اوقاتى كه والدين، مشغول استراحت هستند و لباس‌هاى خود را از تن درآورده‌اند يا لباس نازكى بر تن دارند و ممكن است باهم روابط خصوصى داشته باشند، نبايد كودكان بر آنان وارد شوند.[2]

[1]. سوره نور، آيه 58- 59.

[2]. تفسير نمونه، ج 14، ص 541.