طور غيرمستقيم، با تربيت جنسى مرتبطاند. در اسلام، والدين، موظّف‌اند كه از همان آغاز تولّد فرزند، زمينه رشد و تربيت طبيعى (از جمله: رشد و تربيت جنسى) او را فراهم سازند.

دوره پيش از ازدواج، شامل دوره‌هاى تحوّل متفاوتى است. مسائلى كه براى يك نوجوان چهارده تا هجده ساله مطرح است، از كودك شش تا ده ساله، بسيار متفاوت است؛ و لذا اگرچه دوره پيش از ازدواج، دوره خويشتندارى است، امّا يكى از مسائل مهم، اين است كه ماهيت اين مفهوم در دوره‌هاى مختلف سنّى، بسيار متفاوت است؛ اگرچه گاهى ظاهر بعضى از رفتارها شبيه هم هستند.

مسئله ديگر، نوع آموزش‌هاست. نوع آموزش‌هاى يك كودك، با نوجوانى كه سال‌هاى نخست نوجوانى‌اش را طى مى‌كند، تفاوت دارد. در آموزش كودكان، بيشتر شناخت و كنترل ديگران مطرح است؛ امّا در آموزش نوجوانان، بيشتر، كنترل خود، مدّنظر است و كنترل ديگران، در درجه دوم اهميت قرار مى‌گيرد، مخصوصا مواقعى كه نياز است با بچه‌هاى بزرگ‌تر از خود معاشرت داشته باشند.

اين‌گونه شناخت‌ها بيشتر لازم‌اند، بويژه تمرين «جسارت» كه از آموزش‌هاى لازم براى اين سنين است؛ چراكه دو شرط لازم براى همه سنين (مخصوصا اواخر كودكى و ابتداى نوجوانى)، ابتدا، «درك هيجانات» و پس از آن «جسارت» عكس العمل مناسب در برابر ديگران است كه باعث زمينه‌سازى بهداشت روان در حوزه تربيت جنسى مى‌شود. البته جزئيات اين مباحث را بايد در آموزش‌هاى «هوش هيجانى» پى‌گيرى كرد كه بخشى از آن مى‌تواند در خدمت تربيت جنسى قرار گيرد.

باتوجّه به آنچه بيان شد، مباحث اين بخش را با توجّه به تفاوت دو دوره يادشده، پى خواهيم گرفت.