دوست داريم در اينجا به بعض ادله مصونيت قرآن از تحريف كه توسط علماى محقق اقامه شده است اشاره كنيم:
دليل اوّل: «از قرآن»:
سخن خداوند متعال است در قرآن كه: إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ[1] اين آيه دلالت مىكند بر آنكه قرآن محفوظ مانده است بدون كمترين تغيير و تبديلى يا زيادى و نقصانى[2].
مناقشات نادرست:
در دليل اوّل سه گونه مناقشه شده است:
اوّلا: براى تحقق حفظ در آيه فوق، حفظ قرآن نزد بعضى افراد كافى است اگر چه قرآن موجود در دست ديگران تحريف شده باشد.
جواب: اين سخن درستى نيست چون كه هدف از انزال قرآن هدايت مردم است لا رَيْبَ فِيهِ هُدىً لِلْمُتَّقِينَ؛ قرآن كه شكى در آن نيست راهنماى پرهيزگاران است[3].» و همچنين هدف، تدبر در قرآن و در آيات قرآن است أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلى قُلُوبٍ أَقْفالُها، آيا در آيات قرآن تفكّر نمىكنند يا بر دلهايشان قفلها زدهاند»[4] و آيات ديگرى كه هدف نزول قرآن را هدايت و تدبر معرفى مىكند. و روشن است هدايت و تدبر، مختص
[2] التفسير الكبير، ج 19، ص 160 و 161. الميزان، ج 12، ص 101 و 106. اظهار الحق، ج 2، ص 32- 33 و 90. الكشاف، ج 2، ص 572 البيان خوئى، ص 225 و 226 مجمع البيان، ج 6، ص 331. الجامع لاحكام القرآن، ج 1، ص 48- 84. لباب التأويل خازن، ج 3، ص 89. مدارك التنزيل نسفى در حاشيهاش، ج 3، ص 189. تفسير القرآن العظيم، ج 2، ص 547. البرهان زركشى، ج 2، ص 127. مناهل العرفان، ج 1، ص 144. فواتح الرحموت در حاشيه المستصفى، ج 2، ص 73. المحجة البيضاء، ج 2، ص 263.
اجوبة مسائل موسى جار اللّه، ص 31. مختصر التحفة الاثنى عشرية، ص 32. الاحتجاج، ج 1، حاشيه، ص 378 از كاشف الغطاء. اصول سرخسى، ج 2، ص 79. تاريخ بغداد، ج 2، ص 209 آلاء الرحمن، ص 26 و تفسير صافى، ج 1، ص 51.