استاد سايس در مقام ردّ حديث عايشه درباره تعداد شير دادن مى‌گويد: «اين حديثى است كه نمى‌توان به آن استناد جست؛ زيرا همه بر اين مطلب اتفاق نظر دارند كه امكان نسخ قرآن پس از وفات پيامبر اكرم- ص- وجود ندارد نه كلا و نه جزا و اين حديث خطاى آشكارى است در برابر اتفاق جميع ...»[1].

شاگرد سايس؛ استاد عريض، تعليقى بر سخن استاد دارد بدين مضمون. «... اين نظر، همان نظر صحيح و معتقد ماست كه خدا را بر آن مى‌پرستيم. و تنها با اين اعتقاد است كه در را بر طاعنين در كتاب خداوند متعال مى‌بنديم و به ملاحده و كفار اجازه دخل و تصرف را نمى‌دهيم ...»[2].

نسخ كتاب به وسيله سنت‌

علاوه بر آن كه روايات به اصطلاح مدعى نسخ آحاد هستند و علما اتفاق نظر دارند بر آن كه نمى‌توان كتاب را با خبر واحد نسخ كرد[3] و قطان اين عقيده، را به جمهور نسبت داده است‌[4] و رحمة اللّه هندى- آن طورى كه علامه حلى در كتاب مبادى الاصول الى علم الاصول نقل كرده- اين عقيده را چنين تعليل مى‌كند اگر خبر واحد، مطلبى را اثبات كند، و ادله قاطع مؤيد اين مطلب نباشند بايستى اين مطلب را رد كرد[5] شافعى و اكثر اهل ظاهر قاطعانه گفته‌اند: «كتاب» حتى با سنت متواتر هم نسخ نمى‌گردد.

احمد بن حنبل در يكى از دو روايتى كه از او منقول است به عدم نسخ قرآن با سنت متواتر تصريح كرده است.

و كسى كه آن را ممكن دانسته است گفته است چنين نسخى صورت نگرفته است هر چند محال نيست‌[6] با اين وجود حتى اگر اخبار نسخ متواتر هم باشند نمى‌توانند ناسخ‌

[1] التمهيد فى علوم القرآن، ج 2، ص 282 به نقل از: فتح المنان على حسن عريض، ص 216- 217.

[2] التمهيد، ج 2، ص 282 به نقل از: فتح المنان، ص 219.

[3] الموافقات، ج 3، ص 106.

[4] مباحث فى علوم القرآن، ص 237.

[5] اظهار الحق، ج 2، ص 90.

[6] الاحكام فى اصول الاحكام/ آمدى، ج 3، ص 139. البيان خوئى، ص 224، مباحث فى علوم القرآن، ص 237. و اصول سرخسى، ج 2، ص 67 به نقل از: شافعى در: الرسالة.