1/ 13 شفا يافتن بيمار سرطانى با عنايت امام رضا عليه السلام‌

در ديدارى كه با آقاى دكتر محمد اسماعيل اكبرى‌[1] در ايام حج داشتم، ايشان دو خاطره بسيار آموزنده از دو بيمار نقل كرد. من از ايشان خواستم كه آن‌ها را مكتوب كند. متن نوشته ايشان در مورد شفاى يك بيمار سرطانى چنين است:

اگر چه در طول عمر سى و چند ساله طبابت خود موارد عديده‌اى از بهبودى بيمار، خارج از عرف علمى پزشكى ديده‌ام، اما دو مورد[2] كه مستندات علمى كافى داشت را بيان مى‌كنم و از اين كه اين مستندات به موقع ضبط و ثبت نشده‌اند متأسفم.

در زمستان سال 1356، بنده دستيار رشته جراحى بودم. يك روز صبح كه با اتومبيل شخصى وارد بيمارستان فيض اصفهان مى‌شدم، در دهانه درب ورودى پيرمردى را ديدم كه با خانم جوانى مضطرب ايستاده است. نگهبان با تندى او را از مسير دور كرد تا بنده وارد شوم، پس از پارك ماشين به سوى او آمدم و متوجه شدم كه دخترش بيمار است.

[1]. متخصص جرّاحى عمومى و فوق تخصص غدد سرطانى، رئيس مركز تحقيقات سرطان دانشگاه علوم پزشكى شهيد بهشتى( تهران).

[2]. مورد دوم در فصل سوم( خاطراتى از شهدا، جانبازان و آزادگان) خواهد آمد( ر. ك: ص 152« روشن‌بينى مجروح جنگى»).