7/ 3 ياد خدا، نزديكى به او با نوافل و توكل به او

اى عيسى! تو را دلسوزانه سفارش مى‌كنم كه مهربان باشى تا با طلب شادى [و خشنودى‌] من سزاوار دوستى من شوى. تو در بزرگى و در خُردى، در هر جا كه بودى، با بركت بودى. من گواهى مى‌دهم كه تو بنده من و پسر كنيز منى. هماره مرا در خاطر دار، و ياد مرا ذخيره معادت قرار ده، و با انجام نافله‌ها به من نزديك شو، و به من توكّل كن تا تو را از هر كس ديگر بى‌نياز كنم، و به غير من تكيه مكن؛ كه تو را وا مى‌نَهم.

ر. ك: ص 73/ ياد خدا.

7/ 4 شكيبايى و خشنودى‌

اى عيسى! بر بلا شكيبا باش، و به قضا [ى من‌] خشنود، و مرا از خودت شادمان ساز. شادمانى من در اين است كه فرمان‌بردارى شوم و نافرمانى نشوم.

ر. ك: ص 129/ شكيبايى و ص 205/ ناخرسندى از قضاى خدا.

7/ 5 ياد خدا و دوستى او

اى عيسى! نام مرا بر زبانت زنده بدار، و مِهرم را در دلت داشته باش.

7/ 6 بيدارى از غفلت‌

اى عيسى! در اوقات غفلت [ديگران، تو] بيدار باش، و در باره من با ظرافت حكمت، داورى كن.