دوش او مى‌گذارم، و او را به قوّت، آزمايش مى‌كنم. او را ديوى سركش و خودپرست خواهد كشت، و در شهرى كه بناى آن به دست بنده صالح، ذو القرنين، گذاشته شده، در نزد بدترين مخلوقات من، دفن خواهد گرديد. گفتارم ثابت است كه ديدگان او را به وسيله فرزندش محمّد- كه جانشين اوست-، روشن خواهم ساخت. او وارث علم و معدن حكمت و جايگاه اسرار من است و بر مخلوقاتم حجّت است. بهشت را جايگاه او قرار خواهم داد، و او را در هفتاد نفر از خويشاوندانش كه آتش جهنّم بر آنها لازم شده باشد، شفيع خواهم ساخت و عاقبت كار فرزند او على را كه دوست و يارى كننده من است، به سعادت (خوش‌بختى) پايان مى‌دهم. او كه گواه در ميان خلقم و امين بر وحيم است و از وى دعوت كننده به راهم و خازن علم خود، حسن، را بيرون خواهم كرد، و آن را به فرزندش كه رحمت بر جهانيان است، كامل خواهم نمود. در اين فرزند، كمال موسى و بهاى عيسى و صبر ايّوب نهفته است. در زمان او، دوستانم خوار خواهند شد و سرهاى آنها را به يكديگر هديه خواهند داد، همان طور كه سرهاى ترك و ديلم را به هم هديه مى‌دادند. پس اينان كشته مى‌شوند و سوخته مى‌گردند، همواره ترسناك، مرعوب و نگران خواهند بود، زمين به خونشان رنگين مى‌شود و فرياد و ناله و بانك و شيون، از زنان آنها بلند است. اينان، دوستان واقعى من هستند. به وسيله اينها هر فتنه كور و ظلمانى را دفع خواهم ساخت، و به خاطر اينها زلزله‌ها را برطرف مى‌كنم و غل و زنجيرها را از آنها بر مى‌دارم. اين دسته از مردم، مشمول صلوات پروردگارشان اند و اينان هدايت شده هستند».

عبدالعظيم عليه السلام گويد: از محمّد بن جعفر، تعجّب است كه پس از اين كه اين حديث را از پدرش شنيد و آن را براى مردم بازگو كرد، به گفتار او توجّهى نكرد و خروج نمود. آن گاه گفت: اين، از اسرار پروردگار و دين او و دين فرشتگان اوست. او را از نااهلان نگه دار.

ترجمه حديث 12

حضرت عبد العظيم عليه السلام- به سند خود-: ابو خالد كابلى گفت: بر مولايم زين العابدين‌