1/ 6 روشن‌بينى اهل بيت‌

6. الكافى: عن أحمد بن مهران، عن عبد العظيم بن عبد اللَّه الحسنى، عن ابن أبى عمير، قال:

أخبَرَنى أسباطٌ بَيّاعُ الزُّطِّىِّ، قالَ: كُنتُ عِندَ أبى عَبدِ اللَّهِ عليه السلام فَسَأَلَهُ رَجُلٌ عَن قَولِ اللَّهِ عز و جل: إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِلْمُتَوَسِّمِينَ* وَ إِنَّها لَبِسَبِيلٍ مُقِيمٍ‌، قالَ: فَقالَ: نَحنُ المُتَوَسِّمونَ، وَالسَّبيلُ فينا مُقيمٌ.[1]

ترجمه‌

حضرت عبد العظيم عليه السلام- به سند خود-: شخصى به نام اسباط گفت: در خدمت امام صادق عليه السلام بودم. مردى از ايشان در باره آيه شريف: به يقين، در اين براى هوشياران عبرت‌هاست و آن بر سر راهى، پا بر جاست‌[2] سؤال مى‌كرد.

امام عليه السلام در جواب او فرمود: «مقصود از" هوشياران" ما هستيم و راه هم در ما پا بر جاست».

شرح‌

اين روايت از نظر سند، صحيح است و به معناى باطنى آيات 75 و 76 از سوره حجر اشاره دارد.

ظاهر آيات ياد شده، در باره عبرت‌آموزى از سرنوشت قوم لوط است كه به عذاب الهى گرفتار شدند و همگى هلاك گرديدند، و در زمان پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ويرانه‌هاى شهر آنها در كنار جادّه مكّه به شام ديده مى‌شد و به روشنى نشان مى‌داد آنها چگونه نابود شده اند. قرآن تأكيد مى‌فرمايد كه ديدن ويرانى‌هاى شهر قوم لوط، عبرت‌آموز است؛ ولى تنها انسان‌هاى هوشيار و روشن‌بين مى‌توانند از اين منظره آموزنده، درس‌

[1]. الكافى: ج 1 ص 218 ح 1، بحار الأنوار: ج 24 ص 130 ح 17.

[2]. حجر: آيه 75- 76.