6. گناهانى كه در شمارى از احاديث اهل بيت عليهم السلام، به كبيره بودن آنها تصريح شده است،[1] عبارت اند از:

1. شرك و كفر، 2. نااميدى از رحمت خدا، 3. احساس امنيت از مكر خدا، 4. نافرمانى كردن از والدين، 5. آدم‌كشى، 6. اتّهام زدن به زنان پاك‌دامن، 7. خوردن مال يتيم، 8. فرار از جنگ، 9. رباخوارى، 10. جادوگرى، 11. زنا، 12. لواط، 13. قسم خوردن دروغ، 14. خيانت كردن، 15. زكات ندادن، 16. كذب و كتمان در شهادت، 17. شرابخوارى، 18. نماز نخواندن، 19. عهدشكنى، 20. قطع رحم، 21. دزدى، 22. خوردن مردار و خون، 23. خوردن گوشت خوك، 24.

قماربازى، 25. كم‌فروشى، 26. همكارى با ستمگران، 27. يارى نكردن ستم‌ديدگان، 28. ادا نكردن حقوق بدون عذر، 29. دروغگويى، 30. تكبّر، 31. اسراف، 32. بى اعتنايى به حج و ترك آن، 33. جنگ با اولياى خدا، 34. اشتغال به لهو و لعب، 35. اصرار بر گناهان صغيره، 36. انكار ما أنزل اللَّه (انكار آنچه خداوند نازل كرده است)، 37. دروغ بستن بر خدا و پيامبر و اوصيا، 38. انكار حقّ اهل بيت عليهم السلام، 39. تعرّب بعد الهجرة (ارتداد و ارتجاع پس از دين‌مدارى)، 40. تخلّف در عمل به وصيّت، 41. شكستن حرم امن الهى،[2] 42. بردن آبروى مؤمن،[3] 43. بدگمانى به خدا.[4]

[1]. عمده اين احاديث، در كتاب وسائل الشيعة( ج 15 ص 318 باب« تعيين الكبائر التى يجب اجتنابها») آمده‌اند. همچنين شمارى از گناهان كبيره در تحرير الوسيلةى امام خمينى رحمه الله در تبيين شرايط امام جماعت بيان شده اند. گفتنى است كه استخراج و جمع‌بندى اين روايات توسط جناب آقاى اميرحسين ملك‌پور از پژوهشگران دار الحديث انجام گرفته است.

[2]. ر. ك: الكافي: ج 2 ص 217 ح 24 و ص 216 ح 21، تهذيب الأحكام: ج 4 ص 149 ح 417، كتاب من لايحضره‌الفقيه: ج 3 ص 366 ح 1745 و ص 367 ح 1746 و ص 372 ح 1755 و ج 4 ص 184 ح 5420، عيون أخبار الرضا عليه السلام: ج 2 ص 125، كنز الفوائد: ص 184.

[3]. سنن أبى داوود: ج 4 ص 269 ح 4877.

[4]. الفردوس: ج 1 ص 364 ح 1469، كنز العمّال: ج 3 ص 135 ح 5849.