پنج. تأليفات‌

مرحوم نجاشى در كتاب رجال خود- كه با موضوع «مؤلّفان شيعه» تأليف شده-، از حضرت عبد العظيم حسنى عليه السلام نام برده و كتاب خطب امير المؤمنين عليه السلام را به وى نسبت داده است.[1] چه بسا سيّدرضى رحمه الله در تدوين نهج البلاغه از اين كتاب استفاده كرده باشد و اين كتاب از مصادر اصلى نهج البلاغه باشد! نجاشى در پايان شرح حال حضرت عبد العظيم عليه السلام، سند خودش را به روايات ايشان، از طريق استادش ابن نوح، به حضرت عبد العظيم مى‌رساند.[2]

شيخ طوسى نيز در كتاب الفهرست خود- كه موضوع آن، معرّفى مؤلّفان و مصنّفان شيعه است- از حضرت عبد العظيم نام مى‌برد و مى‌گويد: «له كتاب». سپس سند خودش را به احمد بن ابى عبد اللَّه برقى مى‌رساند كه او از حضرت عبد العظيم عليه السلام نقل حديث مى‌كند.[3]

صاحب بن عبّاد نيز در احوال حضرت عبد العظيم عليه السلام، عبارت: «له كتاب يسمّيه كتاب يوم و ليلة» را آورده است.[4]

شش. عظمت معنوى‌

مهم‌ترين نشانه عظمت معنوى و مقامات باطنى حضرت عبد العظيم عليه السلام، برابرى فضيلت زيارت مزار آن بزرگوار، با فضيلت زيارت سيّد الشهدا عليه السلام است.

شيخ المحدّثين، صدوق، از محمّد بن يحيى عطّار- كه يكى از اهالى رى است- اين گونه نقل كرده كه: خدمت امام هادى عليه السلام رسيدم. ايشان فرمود: «كجا بودى؟».

[1]. رجال النجاشى: ج 2 ص 66 ش 651.

[2]. رجال النجاشى: ج 2 ص 67 ش 651.

[3]. الفهرست: ص 193 ش 548.

[4]. شناخت‌نامه حضرت عبد العظيم حسنى عليه السلام و شهررى/ مجموعه رساله‌هاى خطّى و سنگى: ص 21( رساله« رسالةٌ فى فضل عبد العظيم عليه السلام»، صاحب بن عبّاد).