1. تدبير در دخل و خرج زندگى، يكى از راه‌هاى بى‌نيازى است. كسى كه درآمد كمترى دارد، بايد به گونه‌اى براى زندگى خود، برنامه‌ريزى كند كه افراد تحت تكفّل او و هزينه‌هايى كه براى آنها لازم است، برابرى كند.

2. در جامعه‌اى كه مشكل اقتصادى وجود دارد و مديريت جامعه توانِ تأمين نيازهاى مادّى و معنوى مردم را ندارد، توليد مثل، مطلوب نيست؛ زيرا نيازمندى‌هاى جامعه را افزايش مى‌دهد، و فقر مادّى، زمينه‌ساز فقر فرهنگى است.