گرديده، امنيت و آرامش در روز قيامت است. در اين باره دو روايت نقل شده است:

يكى از امام هادى عليه السلام از طريق حضرت عبد العظيم عليه السلام- كه ملاحظه شد- و ديگرى از امام باقر عليه السلام كه طبق آن، خداوند متعال در پاسخ موسى عليه السلام مى‌فرمايد:

يا موسى‌! لَهُ جَنَّتى، و لَهُ الأَمانُ مِن كُلِّ هَولٍ يَومَ القِيامَةِ، وَ العِتقُ مِنَ النّارِ.[1]

اى موسى! بهشت من، براى اوست و براى اوست ايمنى از هر هراسى در روز قيامت و آزادى از آتش دوزخ.

1. در هر دو حديث، تأكيد شده كه اين پاداش براى كسى است كه در روزه‌دارى، قصد قربت داشته باشد و براى رضاى خدا روزه بگيرد.

2. آرامشى كه در قيامت براى روزه‌دار پديد مى‌آيد، در واقع، حاصل تقوايى است كه در دنيا در نتيجه اين عمل عبادى براى روزه‌دار حاصل شده است‌[2] و اين پيشگويى در قرآن كريم نيز مورد تأييد قرار گرفته، آن جا كه فرمود: إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقامٍ أَمِينٍ‌؛[3] مردم باتقوا [در قيامت‌] در جايگاهى امن قرار دارند.

3. اين حديث نشان مى‌دهد كه در دين موسى عليه السلام نيز روزه ماه رمضان، واجب بوده است.

[1]. فضائل الأشهر الثلاثة: ص 89 ح 68، بحار الأنوار: ج 96 ص 364 ح 34.

[2].« كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»( بقره: آيه 183).

[3]. دخان: آيه 51.