شناخت‌نامه حضرت عبد العظيم عليه السلام‌

حضرت عبد العظيم حسنى عليه السلام، يكى از شخصيت‌هاى بزرگ علمى، عملى و جهادى است كه تا كنون آن گونه كه شايسته است، شناخته نشده است.

در مقدّمه حكمت نامه حضرت عبد العظيم عليه السلام، موضوعاتى چون: شخصيت خانوادگى، ويژگى‌هاى علمى و عملى، هجرت به شهر رى و وفات ايشان در اين شهر، بررسى شده اند.[1]

يك. تبار

تبار حضرت عبد العظيم عليه السلام با چهار واسطه، به سبط اكبر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و خاندان وحى مى‌رسد. احمد بن على نجاشى- كه يكى از اركان علم رجال است-، در باره نسب آن بزرگوار مى‌نويسد:

هنگامى كه جنازه او را براى غسل برهنه مى‌كردند، در جيب لباس وى نوشته‌اى يافت شد كه در آن، نسبش، اين گونه ذكر شده بود: من ابو القاسم، عبد العظيم بن عبد اللَّه بن على بن حسن بن زيد بن على بن حسن بن على بن ابى طالب هستم.[2]

بر اساس اين نسخه از رجال النجاشى، در نسب ايشان، ميان وى و امام حسن عليه السلام،

[1]. گفتنى است كه براى معرّفى شخصيت حضرت عبد العظيم، در 22 خرداد ماه 1382، كنگره بزرگداشت حضرت عبد العظيم در تالار شيخ صدوقِ آستان مقدّس ايشان برگزار شد و مجموعه آثار اين كنگره در 29 جلد منتشر گرديد.

[2]. رجال النجاشى: ج 2 ص 67 ش 651.