شده كه عبادت برخى از بندگان، موجب مباهات خداوند متعال نزد فرشتگان است، مانند: عبادت جوان، كه بر پايه حديثى، خداوند متعال، خطاب به فرشتگان نسبت به عبادت جوان، اين چنين مباهات مى‌نمايد:

انظُروا إلى‌ عَبدى! تَرَكَ شَهوَتَهُ مِن أجلى.

بنده‌ام را بنگريد كه براى من، خواسته‌هاى نفس خود را كنار نهاده است.[1]

همچنين كسانى كه براى خدا آزار ديگران را تحمّل مى‌كنند،[2] يا نافله شب را در روز قضا مى‌نمايند،[3] يا در بيابانى بى آب و علف، به تنهايى به نماز مى‌ايستند، يا در شب‌زنده‌دارى، در سجده به خواب مى‌روند، يا در جبهه نبرد با دشمن در حالى كه يارانشان فرار كرده‌اند، مقاومت مى‌كنند و به شهادت مى‌رسند،[4] موجب مباهات خدا نزد فرشتگان مى‌شوند.

نظير اين احاديث، فراوان است. براى توضيح اين گونه احاديث، دو مسئله بايد روشن شود:

1. مباهات به معناى باليدن، نازيدن و اظهار فخر نمودن است و مباهات خدا نزد فرشتگان، بدين معناست كه او كارهاى نيك انسان‌هاى شايسته را به رخ فرشتگان مى‌كشد و مى‌فرمايد: اين‌ها، همان كسانى هستند كه شما آفرينش آنها را مورد پرسش قرار داديد و گفتيد:

أَ تَجْعَلُ فِيها مَنْ يُفْسِدُ فِيها وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ.

آيا در زمين، كسى را قرار مى‌دهى كه در آن فساد كند و خون‌ها را بريزد؟.

و من در پاسخ شما گفتم:

[1]. الكافى: ج 8 ص 392 ح 588. نيز، ر. ك: حكمت‌نامه جوان: ص 90( افتخار خداوند به عبادت جوان).

[2]. الدعوات، راوندى: ص 20.

[3]. وسائل الشيعة: ج 4 ص 278 ح 15.

[4]. وسائل الشيعة: ج 5 ص 296 ح 7.