[و مهار مى‌كرد كه تند نرود].

620. تهذيب الأحكام- به نقل از معاوية بن عمّار-: امام صادق عليه السّلام فرمود: «چون كوه ثَبير براى تو آشكار شود و شتر، جاى گام خود را ببيند، كوچ كن».

[سپس‌] امام صادق عليه السّلام فرمود: «مردم در جاهليّت مى‌گفتند: ثَبير! بتاب، تا غارت كنيم. منظورشان، روشنىِ آفتاب بود. پيامبر خدا برخلاف عادت اهل جاهليّت كوچ مى‌كرد. آنان، با اسب تاختن و شتر دواندن، كوچ مى‌كردند و پيامبر خدا، برخلاف آنان، با آرامش و وقار، كوچ مى‌كرد. پس با ياد خدا و آمرزش‌خواهى كوچ كن. ذكر خدا را بر زبانت جارى ساز و چون به وادى محسِّر رسيدى- كه وادى بزرگى بين مشعر و مناست و به مِنا نزديك‌تر است-، پس شتابان از آن بگذر؛ زيرا پيامبر خدا، شتر خود را در آنجا شتاباند، درحالى‌كه مى‌فرمود: «خدايا! پيمانم را سلامت بدار، توبه‌ام را بپذير، دعايم را مستجاب كن و بين آنان كه پشتِ سر نهاده و آمده‌ام، جانشين من باش».

621. سنن النسائى- به نقل از صفيّه دختر شيبه، از زنى-: پيامبر خدا را ديدم كه از وسط مسيل، شتابان مى‌گذشت و مى‌فرمود: «اين وادى را، جز به سرعت، نبايد پيمود».

2. علّت نام‌گذارى به مِنا

622. امام رضا عليه السّلام: علّت آنكه به مِنا، مِنا گفته شده، اين است كه جبرئيل عليه السّلام، در آنجا