وى، در اين فصل آورده كه اولًا، كمال انسان در جهان ديگر قطع نمى‌شود و ثانياً، منتهاى كمال صالحان، مَثَلِ خدا شدن است، به گونه‌اى كه اراده انسان به هر چيزى تعلق گرفت، محقق خواهد شد. در اين فصل، از لقاى الهى و معناى آن نيز بحث نموده، و به عنوان بزرگ‌ترين نعمت اخروى ياد شده است.

و سرانجام در فصل چهارم، به پى‌جويى مكان جهنم و بهشت پرداخته، و آيات و نظر مفسّران در اين زمينه را مطرح كرده است.

424. نعمت‌يافتگان در قرآن و حديث‌

، فاطمه حفيظى، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشكده الهيات و معارف اسلامى، دانشگاه آزاد اسلامى (واحد تهران شمال)، استاد راهنما: دكتر غلامحسين تاجرى نسب، استاد مشاور: دكتر محمّد غفرانى، 1380، 208 ص.

نعمت چيست؟ نعمت ظاهرى و نعمت باطنى، چه وجه تمايزى دارند؟ سيراب‌شدگان از چشمه‌سار نعمت باطنى چه كسانى هستند؟ چرا شهدا، صديقين، صالحين، محسنين و ... منعم‌اند؟ اينها، سؤالاتى است كه نگارنده، بر پاسخ به آنها در پنج فصل همت گماشته است:

در فصل اوّل، به توضيح نعمت‌هاى ظاهرى و مصاديق آن در قرآن و حديث پرداخته است.

فصل دوم را به نعمت‌هاى معنوى و مصاديق آن در قرآن و حديث اختصاص داده است.

در فصل سوم، به معرفى طبقات نعمت‌يافتگان پرداخته است. اين طبقات عبارت‌اند از:

نعمت عظمى (وحى و نبوت، امامت، مهدويت)، نبيين، صديقين و شهدا، صالحين، محسنين، اولو الالباب، مخبتين و ابرار، مخلصين، مؤمنين و متقين، مستغفرين.

فصل چهارم، در باب مصاديق بارزِ نعمت‌يافتگان است. در اين قسمت، تعدادى از انبيا را كه مشمول اين فيض عظمى بوده‌اند، معرفى كرده است.

فصل پنجم نيز در باره نعمت‌نهايى (اثبات حكومت و رهبرى امام على عليه السلام در قرآن) است. اثبات حقانيت على عليه السلام از زبان قرآن و نهج البلاغه، اهل البيت عليهم السلام در حديث و زيارت جامعه، از عناوين اين فصل است.