در قسمت ديگر پايان‌نامه، به بررسى مصاديق لهو كه در قرآن و روايات موجود است پرداخته، و پس از مقدمه‌اى كوتاه، طنز، شعر، موسيقى، قمار، أمل و دنيا را مورد بررسى قرار داده است. شيوه كار وى بدين ترتيب بوده كه ابتدا، آنها را از حيث لغت بازشناخته و سپس، براى شناخت بهترِ موضوع، به بيان تاريخچه مصداق پرداخته، و بعد از آن، به بررسى ادلّه و سپس ملاك‌گيرى پرداخته است.

نويسنده پايان‌نامه، به همان اندازه كه از منابع حديث و فقه استفاده كرده، از مطالب علمى، اجتماعى و روان‌شناسى استفاده كرده؛ زيرا اين مطالب، در كتاب‌هاى فقهى كمتر مورد توجّه واقع شده است.

405. مقام رضا و تسليم در قرآن و حديث‌

، زهره پيروز، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشگاه آزاد اسلامى (واحد تهران شمال)، استاد راهنما: دكتر مجيد معارف، استاد مشاور: دكتر احمد حسنى رنجبر، 1378، 95 ص.

بحث از رضا، به عنوان يكى از عوامل معنوى قضا و قدر از ديدگاه ثقلين، مباحث اين تحقيق را تشكيل مى‌دهد، كه در سه بخش ارائه شده است:

ابتدا با بررسى لغوى «رضا» در كتب لغت و منابع اسلامى، به مهم‌ترين معنى آن، يعنى خشنودى پرداخته است. سپس، با استفاده از كتب تفسير شيعى و بعضاً اهل سنّت و روايات، به تفصيل، در باره مقام رضا (در يازده مورد) مطالبى آورده، و اين حالت روحى را برترين مرتبه كمال معرفى نموده، و يادآور گرديده كه: قرآن كريم رضاى خدا از بنده را، با تمام اهمّيّتى كه دارد هم‌پايه رضاى بنده از خدا اعلام كرده، و در لسان حديث، علامت رضاى خداى سبحان از بنده‌اش، رضاى بنده‌اش از قضاى اوست.

وى، شناسايى انواع رضا: رضاى خدا و بنده، رضاى فرد و جامعه، و رضاى نفس را مورد توجّه قرار داده است و در مرحله ديگر، با استناد به آيات و روايات، عوامل تقويت‌كننده رضا، و آثار فردى، اجتماعى و اخروى رضا را مورد بحث قرار داده است.

406. مقايسه بين زهد اسلامى و رهبانيت مسيحى از ديدگاه كتاب و سنّت‌

، مرضيه رضوى، كارشناسى ارشد فلسفه و كلام اسلامى، مركز تربيت مدرس دانشگاه قم، استاد راهنما: دكتر احمد بهشتى، استاد مشاور: دكتر محمّد ذبيحى، 1378، 143 ص.