ضعفاى ابن غضائرى، و بيان اين نتيجه كه بگوييم توثيقات و تضعيفات ابن غضائرى، مستند به حس و شهود و سماع از مشايخ و ثقات نبوده، بلكه مستند به حدس و استنباط است، مطالب مورد بحث اين رساله را تشكيل مى‌دهد.

اين رساله، از يك مقدمه و سه فصل و يك خاتمه تشكيل شده است:

در مقدمه، نگارنده نگاهى اجمالى به تاريخ تدوين كتب رجالى شيعه، تا قبل از زمان رجال ابن غضائرى دارد.

در فصل اوّل، نخست به شخصيت و احوالِ ابن غضائرى پرداخته، و به اين نكته اشاره دارد كه زندگى وى، در هاله‌اى از ابهام قرار دارد؛ زيرا در منابع رجالى شيعه، مانند الفهرست و رجال الطوسى و رجال النجاشى و آثار متأخر، كه به استناد اين منابع نوشته شده‌اند، شرح حالى از وى به دست داده نشده. فقط نجاشى در برخى از نقل قول‌هايى كه از وى نموده، به زندگى و دانش وى اشاراتى كرده است. سپس تحقيقى پيرامون كلمه «ابن غضائرى» و زندگى‌نامه احمد بن حسين بن عبيداللَّه غضائرى، مشايخ و تأليفات وى دارد.

فصل دوم، در باب كتاب رجالى ابن غضائرى و معيار و ملاك وى در جرح و تعديل راويان حديث و اكثار وى در جرح ثقات است، و اين كه عده‌اى از علما معتقدند كه تضعيف و جرح ابن غضائرى، مستند به شهادت و سماع نيست، بلكه بعد از دقت در روايات افراد، بر اجتهاد خويش اعتماد مى‌كرد؛ لذا هرگاه بر حسب اعتقاد خويش، روايتى را شامل غلو و اغراق مى‌دانست، آن روايت را ضعيف مى‌دانست.

در فصل سوم، ديدگاه‌هاى مختلفى پيرامون ضعفاى ابن غضائرى بيان كرده، و برخى از آنان را مورد نقد و بررسى و تحليل قرار داده است. مجموعه اين ديدگاه‌ها در دو بخش:

1. ديدگاه‌هاى قدما؛ 2. ديدگاه‌هاى متأخران، تقسيم‌بندى شده است.

195. تحقيقى پيرامون كتاب من لا يحضره الفقيه شيخ صدوق رحمه الله‌

، محمود نظرى، كارشناسى ارشد پيوسته الهيات و معارف اسلامى، دانشكده معارف اسلامى و الهيات دانشگاه امام صادق عليه السلام، استاد راهنما: على اكبر غفارى، اساتيد مشاور: دكتر كامران ايزدى مباركه و حجة الاسلام سيّد حسين مصطفوى، 1375، 163 ص.

اين پايان‌نامه، از يك پيش‌گفتار و يك مقدمه و چهار فصل تشكيل شده است:

در ابتدا، تحقيقى پيرامون كتاب من لا يحضره الفقيه را ارائه كرده، كه در اين تحقيق،