اثبات رسانده و در پايان، با الهام از سخنان علّامه طباطبايى، دو مرتبه بودن معراج را تبيين و تأييد نموده است.

در چهارمين فصل، زمان و مكان معراج را- كه از پرگفتگوترين و جنجالى‌ترين بحث‌هاى معراج است- مطرح نموده، تضارب آرا و شگفتى در اين باره در منابع و متون و تحقيقات محققان را نيز ضميمه كرده است.

در فصل پنجم، با الهام از روايات و با تكيه بر آيات‌ «لِنُرِيَهُ مِنْ آياتِنا» و «لَقَدْ رَأى‌ مِنْ آياتِ رَبِّهِ الْكُبْرى‌» از هدف اين سفر ملكوتى سخن گفته است، و براى تبيين بيشتر و بيان نمودن ابعاد هدف، پاره‌اى از مشاهدات پيامبر صلى الله عليه و آله را در معراج گزارش كرده و با گفتارى از بزرگان در اين باره، فصل را پايان داده است.

در آخرين فصل، با استناد به روايات معصومان عليهم السلام، از ولايت على عليه السلام، وجوب نمازهاى روزانه، ماده اوليه وجود زهراى اطهر عليها السلام، رفع تكليف‌هاى دشوار امت‌هاى پيشين از امت رسول اللَّه صلى الله عليه و آله به عنوان دستاوردهاى مهم اين سفر ملكوتى ياد كرده است و با نقد و بررسى ديدگاه‌هاى مختلف در اين زمينه، اين فصل را پايان داده است.

169. پژوهشى در نقش الگويى معصومان در تربيت انسان‌

محبوبه يوسفى يگانه، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشكده اصول دين قم، استاد راهنما: دكتر فتح اللَّه نجارزادگان، استاد مشاور: حجة الاسلام مهدى مهريزى، 1382، 241.

چگونه مى‌توان به نقش الگويى معصومان عليهم السلام پى برد؟ آيا اهل بيت عليهم السلام مى‌توانند الگوى عصر حاضر باشند؟ نقش الگو به عنوان يكى از عوامل مؤثر در تربيت چيست؟

شاخصه‌هاى اساسى اسوه و متأسى در فرهنگ وحى كدام‌اند؟ آسيب‌ها و شبهات مطرح در تأسى از اهل بيت عليهم السلام كدام‌اند؟ اينها، پرسش‌هايى است كه پاسخ به آنها هدف نگارنده در اين تحقيق را تشكيل مى‌دهد، كه در پنج فصل آن را شرح و بسط داده است.

در فصل اوّل- كه كلّيات مسئله است- به بيان جنبه‌هاى مجهول و مبهم مسئله، پرسش‌هاى پيرامون آن، فرضيه‌ها، جنبه‌هاى نوآورى پژوهش، نتايج علمى و عملى آن، پيشينه و كليدواژه‌ها پرداخته است.

فصل دوم، كاوشى است در ابعاد و روش الگويى در تربيت. نخست، عوامل مؤثر در تربيت را برشمرده، و سپس به بررسى روش الگويى در تربيت پرداخته است. در اين مبحث، جايگاه روش الگويى، مبانى تربيت الگويى، مزاياى روش تربيت الگويى، و