كتاب دعائم الإسلام كه از جمله آثار او است، قانون و منبع احكام اسماعيليه بوده است. در اين كتاب روايات فراوانى از امام صادق عليه السلام گرد آمده است. محدث نورى بدان اعتماد كرده و احاديث آن را در كتاب مستدرك الوسائل نقل كرده است. از اين طريق، احاديث اين كتاب در كتاب جامع احاديث شيعه نيز وارد شده است. اگرچه محققان شيعى به اين كتاب اعتماد ندارند.

كتاب ديگر او شرح الأخبار است كه فضائل امامان شيعه، تا امام صادق عليه السلام، را بازگو كرده است. تفكر اسماعيلى مؤلف از مجموعه رواياتى كه درباره امام مهدى عليه السلام آورده است، قابل دست‌يابى است.[1]

18. سيد رضى (م 406 ه)

محمد بن حسين موسى معروف به سيد رضى، شاعر، اديب، محدث و مفسر يگانه و برادر سيد مرتضى است. والدين او از اشراف و بزرگان شيعه بودند. سيد رضى مقام نقابت شيعيان را به عهده داشت و مورد احترام آلِ‌بويه و وزيران آنها بود. او در زمانه خويش به فرزانگى و بزرگوارى معروف و مشهور بود. سيد رضى شاگرد شيخ مفيد و مؤلف نهج البلاغه است. وجود كتابخانه‌هاى بزرگ و غنى بغداد اين امكان را در اختيار سيد رضى قرار داد تا زيباترين و ماندگارترين نگارش از سخنان امام على عليه السلام را ارائه كند.

سيد رضى ابتدا كتاب خصائص الأئمه را نوشت. او در اين اثر سعى در معرفى و توضيح زندگانى و سيره امامان عليهم السلام داشت. پس از نگارش سخنان امام على عليه السلام، به تقاضاى عده‌اى تصميم گرفت تا اين قسمت از كتاب را تكميل و سخنان بلاغى امام على عليه السلام را جمع‌آورى كند. نهج البلاغه در ماه رجب سال چهارصد هجرى پايان يافت. نسخه‌هاى فراوان خطى از اين كتاب در دست است.[2]

نهج البلاغه به عنوان كتابى سياسى، اخلاقى و اجتماعى، مشهورترين كتاب حديثى شيعه در ميان غير شيعيان است. شرحهاى فراوانى بر اين كتاب نوشته شده‌

[1]. شرح الاخبار، ج 3، ص 355 به بعد( جزءهاى چهارده و پانزده كتاب).

[2]. كتاب نهج البلاغة عبر القرون از سيد عبدالعزيز طباطبايى. اين كتاب به صورت مقاله و با عنوان« فى رحاب نهج البلاغة» در فصلنامه عربى تراثنا، ش 29، سال هفتم و ش 35 و 36، سال نهم، 1414، ص 168- 161 نيز منتشر شده است.