كتابهاى الأربعون حديثاً فى الفضائل و شرح حديث الدنيا مزرعة الأخرة نيز نگارش حديثى و فقه الحديثى شهيد ثانى است.

كتاب منية المريد فى آداب المفيد والمستفيد مشهورترين كتاب اخلاقى حديثى شهيد ثانى است كه در آن، آداب و وظايف معلم و دانشجو را با بهره‌گيرى از قرآن و حديث بيان كرده است. دانشمندان و عالمان شيعى بر خواندن و تدريس اين كتاب اصرار داشته‌اند و آن را چندين و چند بار مطالعه مى‌كرده‌اند.[1] بر هر دانشجوى علاقه‌مند به هر رشته از علوم لازم است كه اين كتاب را بخواند.[2]

كتابهاى ديگر شهيد ثانى همچون كشف الريبه، حقائق الإيمان و مُسَكّن الفوائد نيز رنگ حديثى دارند. كشف الريبه فى أحكام الغيبه يكى از زيباترين نگارشهاى اخلاقى، فقهى از منظر قرآن و حديث است. شهيد ثانى كتابى با نام الإجازات نيز نوشته است كه جايگاه ايشان را در سلسله اسناد شيعى و طبقات محدثان مشخص مى‌كند.

شهيد ثانى در سال 965 هجرى در پى كينه‌توزى برخى از متعصّبان اهل سنّت در شهر مكه دستگير و به اسلامبول، مركز خلافت عثمانى، منتقل شد و در آنجا به شهادت رسيد.

او پيش از دستگيرى، مشغول به نگارش كتاب مسالك الأفهام بود. كتاب منية المريد را نيز در سال قبل از آن به پايان رسانده بود.[3]

3. حسين بن عبدالصمد حارثى (984- 918 ه)

از عالمان حديث‌پژوه جبل‌عامل، معاصر شهيد ثانى و شاگرد اوست. وى پدر شيخ بهايى دانشمند پرآوازه سده دهم و يازدهم شيعه است آگاهى او از فقه، ادب، تاريخ، لغت و حديث را ستوده‌اند. او يكى از آغازگران پژوهش حديثى در ايران شمرده مى‌شود.

[1]. مقدمه منية المريد، ص 55، به نقل از ميرزاى شيرازى، سيد محسن امين عاملى، مامقانى و ....

[2]. على‌اصغر حكمت توصيف اين كتاب را از يكى از دانشمندان غربى شنيده و به خواندن آن راغب شده است. مقدمه منية المريد، ص 56.

[3]. مقدمه منية المريد، ص 15؛ تحقيق، تصحيح و مقدمه رضا مختارى اين كتاب را خواندنى‌تر كرده است.