عراق صورت گرفته است. در ارتكابِ اين جنايات و ستم‌ها چه كسى مقصر است؟

بوش يا صدام؟ يا هر دو؟ اين روايتى كه برايتان خواندم نيز احتمالِ جديدى را ايجاد مى‌كند و مى‌گويد اين گونه بلاها ناشى از عملكردِ خود مردم است.

در اين روايت، امير المؤمنين عليه السلام فرموده‌اند: اى مردم عراق! در اين جنگ، بسيارى از شما را مى‌كُشند. شما را درو مى‌كنند و بر زمين مى‌ريزند. اما همچنان كه در خطبه اول هم اشاره كردم، در اينجا يك سؤال پيش مى‌آيد و آن اين است كه فاتحِ اين جنگ كيست؟

چه كسى در اين جنگ پيروز مى‌شود؟

آيا آمريكا فاتحِ جنگ است؟

رهبر ما گفت: اين جنگ، فاتح ندارد.

من حرفِ ايشان را تأييد مى‌كنم؛ اما منظور ايشان، فتحِ نظامى نبود.

بديهى است كه هر كدام از طرفينِ جنگ كه هواپيماها و سلاح‌هاى بيشترى داشته باشد، از نظر نظامى پيروز خواهد شد؛ اما در مجموع، نتيجه اين جنگ به نفعِ چه كسى خواهد بود؟

تا كنون نتيجه جنگ به نفعِ چه كسى بوده است؟ آمريكا زده است و صدام خورده است؛ اما آمريكا چه چيزى را زده است!!!

در نتيجه جناياتِ بى‌شرمانه دولت آمريكا در جنگ با عراق، يك اتفاق بزرگِ ديگر هم صورت گرفته است و آن افشا شدنِ ماهيت دولت آمريكا است. آمريكا مدت‌ها است كه ادعاى پرچمدارىِ حقوق بشر را مى‌كند؛ اما ارتكابِ اين جنايت توسط آمريكايى‌ها، ماهيتِ آنها را براى همه مردم دنيا روشن كرد.

آمريكا قبلًا مى‌گفت: شوروى، ايران و عراق جزو ليستِ سياه هستند؛ زيرا در اين كشورها حقوق بشر رعايت نمى‌شود.

بَعد آمريكا و عراق سازش كردند و گفتند:

عراق از ليستِ سياه خارج شده است.

اما اكنون اين سؤال پيش مى‌آيد كه:

اى آقاى بوش! اگر ما در ليست سياه قرار داشتيم، تو اكنون جزو كدام ليست قرار دارى؟ تو با اين فرمان كشتار وحشيانه، بى‌شرمانه و خونخوارانه‌ات در كدام ليست قرار دارى؟ حتماً در ليستِ سفيد هستى!!!

آرى، در اين جنگ، دولت آمريكا رسوا شد و ماهيتش براى همه مردمِ دنيا آشكار گشت. اكنون همه مردم دنيا، وجدان بيدار دنيا، حتى وهابى‌ها هم پى به ماهيت جنايتكارانه آمريكا برده‌اند.

روزگارى دولت ايران مى‌گفت:

اين شوراى امنيت كه ما را محكوم مى‌كند يا تحت فشار مى‌گذارد، خود زير سلطه استعمار است و تصميماتش ناشى از منافع استعمارگران است. آن روز هيچ كس اين حرف را از ما نمى‌پذيرفت؛ اما امروز همه به درستىِ حرف ما پى برده‌اند.

امروز ديگر همه روزنامه‌نگاران و خبرنگاران، حتى خبرنگاران بى. بى. سى.

مى‌گويند: آمريكا اين پيروزى نظامى را به قيمتِ بمباران‌هاى فراوانِ ملت عراق به دست آورده است و صدها هواپيما، هر كدام چندين بمب بر سرِ ملت عراق فرو ريخته‌اند.

آيا پيروزى نظامى آمريكا در اين جنگ، به اين رسوايى و بى‌آبرويى كه به آن مبتلا شده‌اند، مى‌ارزد؟ آيا آمريكايى‌ها باز هم مى‌توانند ادعاى تمدن بكنند؟ آيا باز هم ادعا مى‌كنند كه ما براى نجاتِ كويت آمده‌ايم؟

مگر عراقى‌ها جن، و كويتى‌ها فرشته هستند كه انسان هزاران نفر عراقى را به بهانه نجاتِ كويتى‌ها بكُشد؟

گذشته از اين، مگر ملت غير نظامى و بى دفاعِ عراق به كويت حمله كرد كه شما به‌