متقى باشيد! خداوند همراه متقين و محسنين است. متقى باشيد تا خداوند شما را تعليم دهد و به شما دانش آموزد.

قرآن براى متقين، كتاب هدايت است.

بهشت، جايگاه متقين است. گرامى‌ترين مردم نزد خداوند، كسانى هستند كه در تقوا پيشقدم باشند.

موضوع صحبت امروز من، جهاد اسلامى است. البته اين موضوع، بسيار گسترده است و من به طور مختصر و مناسب با اين مجلس، در باره آن صحبت مى‌كنم.

جنگ در فرهنگ عمومى دنيا، مفهوم خاصّى دارد. در فرهنگ عمومى مردم دنيا كلمه جنگ و مشتقات آن مانند: جنگ‌افروز و جنگ طلب، مفهومى ناخوشايند، وحشتناك، ترسناك و نفرت‌انگيز دارند. هر گاه بخواهند از كسى انتقاد كنند يا به او بد بگويند، مى‌گويند: او جنگ‌افروز است.

كلمه «جنگ طلب» در فرهنگ عمومىِ مردم دنيا آنچنان مفهومِ زشتى دارد كه غربى‌ها براى تبليغ بر ضدّ اسلام، مى‌گويند:

«اسلام، دينِ جنگ و شمشير است. دين اسلام با جنگ و با خون‌ريزى پيشرفت كرده است.

پيروزى‌هاى اسلام به وسيله جنگ و شمشير بوده است.»

بدون دليل نيست كه مردمِ دنيا تا اين اندازه از جنگ متنفرند، زيرا آنها فقط با يك نوع جنگ آشنا هستند. از نظر آنها هدف جنگ، تنها كشورگشايى، جهانخوارى، استعمار، استثمار، سلطه‌جويى و تصرفِ آب و خاكِ ديگران و اين گونه چيزها است. بنا بر اين از نظر آنها، جنگ يعنى آدم‌كشى و لازمه جنگْ بيكارى، فساد، بيمارى و امثالِ اينها است.

جنگ با آن مفهوم و هدف و پيامدهايى كه مردم دنيا با آن آشنا هستند، مورد نفرتِ همه انسان‌ها است و بجز چپاولگران و استعمارگران، هيچ كس چنين جنگى را دوست ندارد و از آن دفاع نمى‌كند.

از نظر اسلام، مفهوم جهاد، هدف جهاد و نتايج آن، به طور اساسى با آنچه مردمِ دنيا در باره جنگ مى‌دانند، متفاوت است و جهاد اسلامى از نظر ماهيت، كاملًا با جنگِ مرسوم در دنيا متفاوت است.

جهاد اسلامى يكى از عبادات و از فروع دينِ ماست. به دستور خداوند و وحى الهى، اين عبادتِ خاص با اهداف و شرايط خاصّ خود، جهاد ناميده شده است. در رژيم سابق، دولت ايران «وزارت جنگ» داشت و چون از كلمه «جنگ» احتراز مى‌كرد، نامِ آن را به «وزارت دفاع» تغيير داد.

آن كه خداوند و آيات قرآن به آن دستور داده‌اند و از فروع دينِ ماست و كتاب‌هاى فقهىِ ما در باره آن بحث كرده‌اند، جنگِ مرسوم در دنياى امروز نيست. جنگ مرسوم در دنياى امروز، به زبان عربى، «حرب» ناميده مى‌شود و اسلام هرگز آن را تأييد نكرده است. در مواردى هم كه كلمه حرب در قرآن به كار رفته، به همان معناى جهاد است.

آن كه قرآن و فقهِ ما بدان دستور داده، حرب نيست. «جهاد» است. جهاد يعنى سعى، كوشش، تلاش، فعاليت و حركت؛ آن هم نه هر حركتى، بلكه حركت در راه خدا يا به تعبير قرآن:

«وَ الَّذينَ جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا»[1]

[كسانى كه در راه ما مجاهدت كنند، به راه‌هاى خويش هدايتشان مى‌كنيم.]

«جاهَدُوا فى‌ سَبيلِ اللَّهِ»[2]

[در راه خدا جهاد كرده‌اند.]

«يُجاهِدُونَ فى‌ سَبيلِ اللَّهِ»[3]

[1]- سوره عنكبوت( 29)، آيه 69.

[2]- سوره انفال( 8)، آيه 74.

[3]- سوره مائده( 5)، آيه 54.