بوده شك كند كه آيا عمل را انجام داده يا نه، به شكّ خود اعتنا نكند.

مسأله 1042) اگر پس از سنگ زدن به جمرات شك كند كه عمل را صحيح انجام داده يا نه، در صورتى كه توجّه داشته كه عمل را صحيح انجام بدهد به شكّ خود اعتنا نكند.

مسأله 1043) اگر پيش از آن كه مشغول سنگ زدن به جمره بعدى شود شك كند كه آيا به جمره قبلى هفت سنگ زده يا كمتر، حتّى اگر از عمل منصرف شده و مشغول كارهاى ديگر شده بنابر احتياط بايد به تعدادى كه احتمال كسرى مى‌دهد سنگ بزند تا يقين پيدا كند هفت سنگ را زده است.

مسأله 1044) اگر پس از آن كه مشغول به رمى جمره بعدى شد شك كند كه به جمره قبلى هفت سنگ زده يا نه، به شكّ خود اعتنا نكند، خواه بداند چهار سنگ را به جمره قبلى زده و در بقيّه شك داشته باشد يا در اين كه چهار سنگ زده باشد هم شك داشته باشد.

مسأله 1045) اگر پس از گذشتن روزى كه رمى در آن روز واجب بوده يقين پيدا كند كه به يكى از جمره‌ها سنگ نزده در صورتى كه رمى جمره عقبه را قضا كند كافى است و احتياط مستحبّ آن است كه رمى هر سه جمره را قضا كند.

مسأله 1046) اگر پس از آن كه به هر سه جمره سنگ زد يقين پيدا كند كه به يكى از جمرات سه‌گانه، يك يا دو يا سه سنگ كم زده‌