1- با طهارت بودن در حال سنگ زدن به جمرات.

2- هنگامى كه سنگ‌ها را در دست گرفته و آماده زدن است اين دعا را بخواند:

«اللَّهُمَّ هذِهِ حَصَياتِي فَأَحْصِهِنَّ لِي وَارْفَعْهُنَّ فِي عَمَلِي.»

3- با هر سنگى كه مى‌اندازد تكبير بگويد.

4- با هر سنگى كه مى‌اندازد اين دعا را بخواند:

«اللَّهُ أَكْبَرُ، اللَّهُمَّ ادْحَرْ عَنِّي الشَّيْطانَ، اللَّهُمَّ تَصْدِيقاً بِكِتابِكَ وَعَلى‌ سُنَّةِ نَبِيِّكَ، اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لِي حَجّاً مَبْرُوراً وَعَمَلًا مَقْبُولًا وَسَعْياً مَشْكُوراً وَ ذَنْباً مَغْفُوراً.»

5- ميان او و جمره عقبه ده يا پانزده ذراع‌[1] فاصله باشد و در جمره اولى و وُسطى كه در روزهاى يازدهم و دوازدهم به آن سنگ مى‌اندازد كنارِ جمره بايستد.

6- جمره عقبه را رو به جمره و پشت به قبله رمى نمايد و جمره اولى و وُسطى را رو به قبله و با حالت ايستاده رمى نمايد.

7- سنگ ريزه را بر انگشت ابهام بگذارد و با ناخنِ انگشت شهادت آن را بيندازد.

[1]- ذراع عبارت است از فاصله ميان انگشت وسط دست تا آرنج.( القاموس المحيط، فيروزآبادى)