نمى‌تواند نايب بگيرد؛ مگر آن كه سوار بر چرخ شدن يا پرداخت‌پول آن برايش مشقّت و حرج داشته باشد.

مسأله 746) در سعى موالات شرط نيست؛ ولى اگر كسى در شوط اوّل، سعى را رها كند در صورتى كه بين رها كردن سعى و ادامه آن به قدرى فاصله بيفتد كه موالات عرفى به هم بخورد احتياطاً بايد سعى را از سر بگيرد.

مستحبّات سعى‌

مسأله 747) مستحبّ است كسى كه مشغول انجام حجّ يا عمره است پس از نماز طواف و پيش از سعى به چاه زمزم برود و از آب آن بياشامد و مقدارى از آن را به سر و پشت و شكم خود بريزد و بگويد:

«اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ عِلْماً نافِعاً وَرِزْقاً واسِعاً وَشِفاءً مِنْ كُلِّ داءٍ وسُقْمٍ»

پس از آن نزد حجرالأسود بيايد، و مستحبّ است از درى كه مقابل حجرالأسود است به سوى صفا برود و با آرامش دل و بدن بالاى صفا رفته و به خانه كعبه نظر كند و به ركنى كه حجرالأسود در آن است رو نمايد و حمد و ثناى خداوند را بجا آورد و نعمتهاى الهى را به خاطر بياورد، آن گاه اين ذكرها را بگويد:

«اللَّهُ أكْبَرُ» هفت مرتبه.

«الحَمْدُ لِلَّهِ» هفت مرتبه.