كه شارع مقدس براى آنها اهميت زيادى قائل است، مانند نگهبانى از قرآن و حفظ عقايد مسلمانان و استقلال آنها، به خاطر وارد شدن زيان جانى و مالى اين تكليف ساقط نمى‌شود و اگر حفظ اين امور بر بذل جان و مال متوقف باشد بايد آن را بذل نمود؛ البته تشخيص اين امور كار هر كس نيست، و در اين گونه موارد اجازه حاكم شرع جامع‌الشرايط شرط است.

مراحل امر به معروف و نهى از منكر

براى انجام اين وظيفه مهم درجات و مراتبى وجود دارد كه در صورت احتمال دسترسى به هدف مورد نظر از طريق اجراى مرتبه پايين امر و نهى، نمى‌توان به مرحله بالا قدم گذاشت، اين مراتب عبارتند از: 1- اقدام رفتارى: به اين معنا كه در ابتداى كار بايد با گناهكار به گونه‌اى برخورد شود كه او احساس كند انجام گناه سبب چنين برخوردى با او شده است؛ مثل اين كه از او روى برگرداند يا با چهره گرفته و ناراحت با او ملاقات كند و يا رفت و آمد خود را با وى قطع نمايد.

2- اقدام زبانى: كه در اين مرحله بايد گناهكار را با پند و اندرز از انجام گناه نهى نموده و به سوى معروف فراخواند، ولى اگر موعظه و پند در او تأثيرى نمى‌كند، در صورتى كه درشتى در گفتار مؤثر واقع مى‌شود بايد بدين‌گونه امر و نهى نمود.

3- اقدام عملى: به اين معنا كه اگر گناهكار بدون زور و اعمال قدرت دست از منكر نمى‌كشد و يا معروف را به جا نمى‌آورد، واجب‌