فصل هفدهم: روزه، بستر تقوا و پرهيزكارى‌

«روزه» آن است كه انسان براى انجام فرمان خداوند از اذان صبح تا مغرب از خوردن و آشاميدن و ساير چيزهايى كه ذكر خواهد شد خوددارى نمايد؛ و همانطور كه از قرآن مجيد و تورات و انجيل كنونى برمى‌آيد روزه در ميان مذاهب قبل از اسلام نيز وجود داشته است.

اهميت اين عبادت كه نقش بسزايى در سلامت روح و جسم انسان دارد در سخنان معصومين عليهم السلام اين گونه بيان شده است: 1- خداوند متعال- چنان كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم از او نقل كرده- چنين مى‌فرمايد: «روزه براى من است و من خود پاداش آن را مى‌دهم.»[1] 2- رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم: «

الصوم جُنَّةٌ مِنَ النَّار»[2]

يعنى: روزه سپرى در برابر آتش جهنم است.

3- امام صادق عليه السلام: «خواب روزه‌دار عبادت، سكوتش تسبيح‌

[1]- وسائل الشيعه، ج 10، ص 397، حديث 7؛ و ص 400، حديث 15 و 16

[2]- همان، ص 395، حديث 1