چگونگى اقامه‌

«اقامه» داراى هفده جمله است به اين صورت كه به جاى چهار مرتبه‌

«اللَّهُ اكْبَر»

در اول اذان، در اقامه دو مرتبه‌

«اللَّهُ اكْبَر»

گفته مى‌شود و بعد از گفتن‌

«حَيَّ عَلى‌ خَيْرِ الْعَمَل»

دو مرتبه‌

«قَدْ قامَتِ اْلصَّلاة»

اضافه گشته و در پايان به جاى دو مرتبه‌

«لا الهَ الّا اللَّه»

اين جمله يك مرتبه گفته مى‌شود.

مسأله 1- جمله‌

«اشْهَدُ انَّ عَلِيًّا وَلِيُّ اللَّه»

جزو اذان و اقامه نيست ولى خوب است پس از

«اشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّه»

به قصد نزديك شدن به خداوند گفته شود.

مسأله 2- بين جمله‌هاى اذان يا اقامه نبايد بيش از مقدار متعارف فاصله شود وگرنه بايد از سر گرفته شود.

مسأله 3- بين اذان و اقامه نبايد زياد فاصله انداخته شود و گرنه مستحب است دوباره اذان و اقامه را بدون فاصله زياد بگويد.

مسأله 4- اذان را بايد قبل از اقامه بگويند و اگر بعد از آن بگويند صحيح نيست.

مسأله 5- مستحب است انسان در حال گفتن اذان رو به قبله بوده و با وضو يا غسل باشد و دست‌ها را به گوش گذاشته و صدا را بلند نموده و بكشد و نيز مستحب است بين جمله‌هاى اذان كمى فاصله انداخته و بين آنها حرف نزند.

مسأله 6- در حال اقامه انسان بايد ايستاده و با وضو باشد، و مستحب است بدنش آرام باشد.

مسأله 7- مستحب است نمازگزار اقامه را آهسته‌تر از اذان بگويد و